ฮุ่ยชิงอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นางยืดคอจะแอบมองข้ามไหล่บึกบึนกว้างขวาง แต่ถูกเขากดให้ซุกอกกว้างแล้วโอบกอดนางไว้ด้วยแขนเพียงข้างเดียว
“ข้าบอกไม่ให้เจ้ามอง”
“เกิดอะไรขึ้น” นางย้อนถามเสียงเรียบ แต่แววตาฉายความสงสัย
ดวงหน้าหวานยังอยู่ในอาการตกตะลึงระคนประหลาดใจ แต่สีหน้าเคร่งเครียดของเจิ้งอี้เหยียนบ่งบอกได้ว่าเกิดเรื่องไม่ดีแน่
“อย่าเพิ่งถามข้าตอนนี้ เรื่องตระหนกตกใจในคืนนี้ ข้าจะเล่าให้ฟังในภายหลัง เราไม่มีเวลาแล้ว”
ให้ตายเถอะเมียรักของข้า คนปองร้ายเจ้าเยอะชะมัดเลย คราวนี้ตัวใหญ่ลงมือเอง
อยู่เมืองเกาซาน เขาก็ช่วยเมียรักขุดหลุมกำจัดศัตรูนางไปแล้วถึงสามคน พากลับมาแคว้นลั่ว ไม่รู้ว่าจะมีรอนางอยู่กี่คน
“ไปเร็วเข้าลู่เฟิง”
ลู่เฟิงถูกเจ้านายของมันฟาดเท้าควบตะบึงออกมาไม่ถึงหนึ่งลี้ รถม้านั้นกลับถูกไฟลุกท่วม ฮุ่ยชิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้เพียงแต่สีหน้าของเจิ้งอี้เหยียนแดงก่ำราวกับเขากำลังโกร
