สุริยวานิชกุลกรุ๊ป
เมื่อมาถึงบริษัทคิณก็พาเอยขึ้นลิฟต์ผู้บริหารมาที่ห้องทำงาน ซึ่งเมื่อเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาเอยก็เจอกับมื้อเช้าที่หน้าตาน่าทานที่วางอยู่บนโต๊ะชุดโซฟารับแขกทำเอาเอยยิ้มออกมาอย่างดีที่คิณเอาใจใส่เธอทุกอย่าง เพราะอาหารบนโต๊ะคือหารสำหรับดูแลรูปร่างโดยเฉพาะ แต่ข้าง ๆ กันนั้นก็มีข้าวต้มกุ้งของคิณอยู่ด้วย
“นี่กะจะขุนเอยให้อ้วนหรือยังไงกันคะ? เลี้ยงเอยดีทุกมื้อเลย” เอยหันไปถามคิณเมื่อนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกันเรียบร้อย
“อืมคงงั้นมั้งเมียพี่ใหญ่แต่นม ที่เหลือมีแต่กระดูก”
พูดเสร็จก็มองเอยด้วยสายตากรุ้มกริ่มชัดเจนไม่ปิดบังทำเอาเอยอดไม่ได้ที่จะฟาดคิณไปทีหนึ่ง
“โอ๊ย!! เจ็บนะเมียจ๋าฟาดมาได้มือหนักเป็นบ้า”
ลูบแขนข้างที่ถูกเอยฟาดปอย ๆ พลางตีหน้าเศร้าว่าที่เธอตีมันเจ็บทั้ง ๆ ที่มือเธอก็เล็กนิดเดียวฟาดไปแบบนั้นไม่สะเทือนกล้ามแขนเขาด้วยซ้ำ
“ทะลึ่งจริง ๆ เลยนะคะทุกวันนี้” ส่งค้อนวงใหญ
