บทที่ 6 สัมผัส 2 NC18++++
859 คำ
"อ่า คือซีเผลอหลับน่ะค่ะเลยไม่ได้ยินเสียงแม่ตั้งแต่แรก"
โอ๊ยยย! บาปปะเนี่ย! แต่ก็ต้องจำใจโกหกออกไป ไม่งั้นแม่คงได้เค้นถามจนเธอหลุดโป๊ะได้
แต่แม่ก็คือแม่ที่ชอบสำรวจความแปลกไปของเธออยู่เสมอ ก่อนที่สายตาจากการสำรวจเธอมองเข้าไปภายในห้องจนเธอต้องรีบเอาตัวเข้ามาขวางเอาไว้อย่างคนร้อนตัว ทั้งที่คนที่เธอกำลังหลบซ่อนแม่เอาไว้อยู่หลังประตูแท้ๆ
"แล้วนี่เปิดหน้าต่างทิ้งไว้อีกแล้วเหรอตอนเช้า" แม่เปลี่ยนมาเอ่ยถามเธออีกครั้ง
"คะ?" สีหน้าของเธอได้แต่งงงวยกับคำพูดของแม่ แต่หลังจากนั้นปลายนิ้วของแม่กลับแตะลงบนต้นคอของเธอ พลันเธอกลับสะดุ้งตัวเพราะคิดว่าจุดที่แม่แตะลงไปยังคงอุ่นร้อนไปด้วยสัมผัสของมาร์ติน
"ก็ตรงนี้มีรอยแดงเหมือนยุงกัด..." สายตาของแม่จดจ้องไปยังตรงส่วนนั้น พร้อมกับวาดปลายนิ้วไปตามรอยแดงจ้ำของเธออย่างพิจารณา
ลมหายใจของเธอสะดุดเกร็งอย่างไม่ได้ตั้งใจ รีบยกมือขึ้นมาปิดรอยพวกนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของคนเป็นแม่
หมับ!
"คงงั้นค่ะแม่ ก่อนหน้านี้ซีเปิดหน้าต่างทิ้งไว้น่ะ ยุงคงเข้ามาค่ะ" ปกติเธอเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ตอนเช้าเพื่อระบายอากาศอยู่บ่อยๆ แต่วันนี้ไม่ได้เปิดตั้งไว้
ยุงที่ว่าคงเป็นยุงตัวใหญ่อย่างมาร์ตินเท่านั้นแหละ แต่จะว่ายุงก็ไม่ได้เพราะเขาเป็นหมาต่างหากล่ะ
"เราน่ะขี้ลืมตลอดเลย ไหนให้แม่เข้าไปช่วยเข้าดูไหมหืม?" ไม่พูดเปล่า คนเป็นแม่ยังพยายามจะเดินเข้ามาภายในห้อง จนเธอต้องรีบห้ามไว้อย่างรวดเร็ว
"เอ่อ... คือว่าเดี๋ยวซีดูเองดีกว่าค่ะ มีไม้ตียุงอยู่เดี๋ยวซีจะตีให้ตายทุกตัวเลยค่ะแม่"
ใช่... ตายแน่มาร์ติน เธอจะฟาดเขาไม่ยั้งเลย แต่ไม่ได้ฟาดด้วยไม้ตียุงนะ เธอจะฟาดเขาด้วยมือของเธอนี่แหละ : (
"งั้นก็แล้วไป แม่ซื้อขนมมาฝากด้วยอย่าลืมลงไปกินด้วยล่ะอยู่ในตู้เย็น"
"ค่ะ" ซีลีนได้แต่พยักหน้ารับไปส่งๆ แต่ก่อนที่แม่จะได้หันหลังกลับไปนั้น ก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
"แอร์ก็เย็นแต่เหงื่อไหลโทรมเลย อาบน้ำด้วยล่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายตัว"
เธอไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น เมื่อแม่เดินลงบันไดไปยังชั้นล่าง เธอเองก็รีบปิดประตูห้องลงในเวลาถัดมา ลมหายใจถูกพ่นออกอย่างโล่งใจไม่ถึงห้าวินาทีเท่านั้น ร่างของเธอกลับถูกใครอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลจับอุ้มตัวขึ้น แล้วก้าวเดินไปยังโต๊ะหนังสือก่อนจะวางตัวเธอลงบนนั้น
ร่างกำยำบดเบียดลงมาอีกครั้ง จนเธอต้องดันหน้าอกเขาไว้
"มาร์ตินจะทำอะไรอีก" เพราะโดนเขาล่อลวงให้สัมผัสความแข็งแกร่งของความเป็นบุรุษเพศเมื่อครู่ ในตอนนี้จะไม่ให้เธอระแวงเขาก็คงแปลก
"อยาก..." ริมฝีปากสีส้มพีชของเขากัดเข้าหากันในยามที่มองมายังใบหน้าของเธอ ดวงตาสะท้อนได้ถึงความต้องการอะไรบางอย่างที่แทบปิดไม่มิด
"อยากอะไรอีก" เธอต้องย่นคอหลบสัมผัสจากปลายจมูกที่กดลงมายังซอกคอ
"อยากเย็-เธอฉิบหายเลย" น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความต้องการ ฝ่ามือเขาบีบอยู่ตรงต้นขาของเธอให้อ้าออกจากกัน
"ไม่เอานะ"
แม่อยู่.... แม่ต้องได้ยินเสียงแน่
"ต้องทำยังไงถึงจะเอาเธอได้" แต่ยิ่งเธอปฏิเสธเขากลับไม่ยอมกัน
"ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละ นายอย่าแกล้งแรงๆ แบบนี้ได้ไหม" คนตัวเล็กทำสีหน้างอแง ฝ่ามือดันหน้าหล่อๆ ที่พยายามจะซุกเข้าหากันเป็นพันวัล
เธอไม่รู้ว่าเขาอยากได้เธอในฐานะอะไร เพื่อนนอน หรือ One night Stand จะได้ขีดเส้นความสัมพันธ์ของเขาได้ชัดเจน แต่นี่เขาแทบไม่บอกอะไรกับเธอเลย มีแต่แกล้งยั่วกันไปมาไม่รู้จักจบสิ้นแบบนี้
"แรงอะไรยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย เจอของจริงสงสัยร้องไห้เหมือนเด็ก..." เขาผละใบหน้าออกก่อนจะจ้องเธอนิ่งงั้น
แต่เมื่อกี้บอกว่าเธอ 'เด็ก' งั้นเหรอ ทั้งที่เธออายุเท่าเขานั่นแหละ
"ฉันไม่ใช่เด็กสักหน่อย : (" ใบหน้าสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่ยอมรับคำพูดครหาจากเขาเมื่อครู่
"ไม่เด็กก็ช่วยทำในแบบผู้ที่ใหญ่เขาทำกันหน่อย ไม่ใช่ยั่วกันเหมือนเด็กหัด 'เอา' แล้วปล่อยให้คนอื่นค้างเติ่งแบบนี้ ใจไม่กล้าทีหลังก็อย่ายั่วให้มันมากนัก"
.
.
.
.
.
พูดคุย
ท้าทายมากกกกกกก 555555555+
อิมาร์ตินมันเอาจริงนะนั้น ลูกสาวเราจะรอดได้อีกกี่ตอน
ฝากคอมเม้น ด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
