บทที่ 8 บ้านเขา... 1
833 คำ
"ไอ้บ้ามาร์ติน!"
เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่องเธอแทบจะปามันทิ้ง แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นโน๊ตที่อยู่ในนั้นเลยหยิบมันมาอ่าน
'ไม่กล้าลองของจริง... ก็เอาของเล่นไปลองก่อนเป็นไง เผื่อเจอของจริงจะได้ไม่ 'สั่น' เป็นเจ้าเข้าเหมือนวันก่อน ใจกล้าเมื่อไหร่ก็บอก... จะรอนะ ชาติหน้าก็รอได้เสมอ อิอิ :) '
อิอิพ่อง กวนตีนนะมาร์ติน!
"จิ! ชาติหน้าบ้านนายสิ"
แล้ววันนั้นที่เธอตัวสั่นเพราะไม่ทันได้ตั้งตัวต่างหาก ไม่ได้กลัวเขาสักหน่อย! : (
นี่เขาชักจะเหิมเกริมกับเธอมากเกินไปแล้ว ขอถอนคำพูดที่เคยชมหมอนั่นไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน เขามันไอ้บักมาร์ตินที่กวนประสาทที่สุดเลย
ตุบ!
"เอาไปให้เด็กนายเล่นเลย ไอ้บ้ามาร์ติน!" ว่าแล้วก็โยนกล่องที่มีบรรดาของเล่นผู้ใหญ่ลงกับฝาผนังห้องจน 'ดิลโด้' ที่แสดงลักษณะความเป็นชายกระจายกองอยู่บนพื้นห้อง
ใบหน้าของเธอแดงก่ำเพราะความขุ่นเคือง ริมฝีปากเม้มเข้าหากันเพื่อระงับความโกรธนั้น เธอต้องเอาคืนไอ้บ้ามาร์ตินที่บังอาจมาลูบคมเธอแบบนี้
มาร์ตินเจอเธอแน่! จะเอาให้เขาพูดว่าเธอเป็นเด็กน้อยไม่ได้เลย!!
แต่ใดๆ นั้น...
"ซีเป็นอะไรหรือเปล่า แม่ได้ยินเสียงของตก ให้แม่เข้าไปดูไหม?" เสียงแม่ที่ดังมาจากข้างนอกนั้น
ทำคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งตัวนับถลาเข้าไปเก็บสิ่งที่กระจายอยู่บนพื้นในทันที
"มะ ไม่ต้องค่ะแม่ ซีแค่เจอแมลงสาบน่ะค่ะ"
ว่าแล้วก็รีบยัด 'มัน' ลงในกล่องตามเดิม พร้อมกับแม่ที่เปิดประตูห้องเธอเพื่อดูสถานการณ์ แต่ถือว่าโชคดีที่เธอเก็บเจ้าโลกทั้งหลายเข้าไปอยู่ในกล่องตามเดิมแล้ว
ไม่งั้น... แม่คงมองว่าเธอเป็นคนหมกมุ่นเรื่องพวกนี้แน่ๆ แต่จะมองแบบนั้นก็ไม่เห็นแปลก เพียงแต่เธอไม่ได้แสดงมันไปแบบโจ่งแจ้งแค่นั้น
"ไหนแมลงสาบหืม? จับได้แล้วเหรอ" เมื่อเห็นเธอนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนพื้น หัวคิ้วแม่ก็เลิกขึ้นเป็นคำถามทันที
"เรียบร้อยแล้วค่ะ ซีกำลังจะเปลี่ยนเสื้อพอดี" เธอลุกขึ้นก่อนจะนำกล่องเจ้าปัญหาไปใส่ไว้ในตู้เสื้อผ้า พลางหาเสื้อในตู้นั้นเพื่อไม่ให้แม่ได้เอ่ยถึงกล่องที่เธอถือไป
"เราน่ะรีบไปบ้านเดนิสได้แล้ว เดี๋ยวก็ดึกหรอก แม่ต้องไปคุยธุระเรื่องแปลนร้านพรุ่งนี้เช้า เลยคิดว่าจะไปนอนค้างที่โน้นเลย" แม่บอกเธอ "ที่สำคัญอย่าลืมล็อคบ้านล่ะ ยิ่งแม่ไม่อยู่ก็อย่าลืมล็อคประตูทุกบานรู้ไหม"
ประโยคหลังยิ่งเน้นย้ำกับเธอยกใหญ่ เพราะเคยมีกรณีแบบนี้ที่เธอลืมล็อกประตูบ้าน แต่ก็ไม่ได้มีเหตุการณ์ร้ายแรงอะไร แต่โดนบ่นยกใหญ่
"รู้แล้วค่ะ แม่ไปได้แล้ว ซีไม่ใช่เด็กสักหน่อย"
"ก็เราน่ะชอบลืม ทำตัวเหมือนเด็กอยู่เรื่อย เจ้าลูกคนนี้" ยิ่งได้ยินคำว่า 'เด็ก' ใบหน้าเธอกลับยิ่งมู่ทู่ใหญ่ เมื่อก่อนก็เฉยๆ กับคำนี้ แต่เมื่อโดนสบประมาทจากมาร์ติน คำๆ นี้คือคำต้องห้าม!
"ซีไม่ใช่เด็กกกกกก : (" ว่าแล้วก็งอแงใหญ่
"ไม่ใช่เด็กก็ช่วยทำตัวเป็นผู้ใหญ่ด้วยล่ะ ห้ามลืมเข้าใจไหม" แม่พูดเป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะปิดประตูออกไป เมื่อได้ยินคำตอบรับจากเธอ
"รู้แล้วค่ะ"
คำก็เด็ก สองคำก็เด็ก! : (ต้องทำตัวยังไงคนอื่นจะมองว่าเธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
ความเป็นผู้ใหญ่มันวัดจากอะไร อายุ ความคิด หรือประสบการณ์ในเรื่องเซ็กซ์ ถ้าใช่อันหลังต่อให้ไม่มีประสบการณ์ก็ใช่ว่าถึงเวลาเธอจะทำไม่เป็นสักหน่อย
เธอมาถึงบ้านของเดนิสในช่วงเกือบสองทุ่ม โดยใส่เสื้อผ้าหลวมๆ กับกางเกงขาสั้นแบบสบายตัว ส่วนผมถูกรวบไว้ด้านบนโชว์ลำคอขาวผ่อง
สาบานว่าเธอไม่ได้ใส่มายั่วใคร... แต่ถ้ามีคนขี้หื่นแถวนี้เก็บเธอไปจินตนาการในความฝันมันก็ไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย เพราะเขาควรจัดการปัญหากับความคิดตัวเองที่เอาแต่หมกมุ่นเรื่องของเธอ
ก็อกๆ
เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูก็ใช้หลังมือเคาะลงไปบนบานประตู หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนคุ้นหน้าอย่างป้าพรรณเดินมาเปิดประตูให้ พร้อมกับทำสีหน้าแปลกใจให้เธอ
"อ้าวหนูซี มาหามาร์ตินเหรอ" คำทักทายของป้าพรรณทำเธอถึงกับอุทานอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
"ห๊ะ? เมื่อกี้ป้าว่าอะไรนะคะ"
.
.
.
.
.
.
.
พูดคุย
แม่ = ตัวชง 5555555+
หนูซีคงไม่รอดว่าที่สะใภ้แน่นวล
- ผู้เขียน
