“คุณนี่นะ”
วินธัยหัวเราะอย่างเอ็นดูก่อนจะคว้าร่างของหญิงสาวเข้ามากอดแนบอก พร้อมรักเองก็ยกแขนขึ้นกอดรอบเอวสอบเอาไว้แน่น ในขณะที่ซุกซบใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มกับแผ่นอกอุ่น แอบสูดกลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของแพทย์หนุ่มเข้าปอดอย่างแนบเนียน
“หมอจะบอกว่าพร้อมน่ารักใช่ไหมล่ะ พร้อมรู้ พร้อมดูออก”
“แล้วแต่คุณจะคิดเลยพร้อม”
แล้วพวกเขาก็ระเบิดหัวเราะออกมาโดยที่ต่างคนก็ต่างโอบกอดกันและกันเอาไว้อย่างแนบแน่น แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้นทั้งคู่ต่างเสียหลักล้มไปกองอยู่บนพื้นหญ้า เมื่อมู่ทู่กับมู่ลี่กระโจนใส่ราวกับว่าพวกมันต้องการมาเป็นส่วนหนึ่งในการแสดงความรักระหว่างพวกเขา ดีที่วินธัยพลิกตัวได้เร็ว พร้อมรักจึงได้นอนทาบทับอยู่บนตัวของแพทย์หนุ่ม ส่วนวินธัยนั้นแผ่นหลังของเขากระแทกเข้ากับพื้นหญ้าอย่างเต็มรัก
“มู่ทู่ มู่ลี่!”
วินธัยหันไปดุเจ้าสุนัขตัวโตสองตัว แต่คราวนี้พวกมันไม่ได้มีทีท่าหวาดกลัว กลับส่ายหางดุกด
