ทั้งคู่ลงจากรถเมื่อมาถึงโรงพยาบาล ออกจากห้องน้ำเมื่อเช้าเขาโทรเช็กเพื่อนแล้วว่าวันนี้จะเข้าไปหา มีหมอแผนกสูตินรีเวชคนหนึ่งซึ่งสนิท แต่เจอกันไม่ค่อยบ่อยเหมือนเขากับศรันย์และวุฒิชัยเนื่องจากเวลาไม่ค่อยตรงกัน
"กันต์ทางนี้!" คนที่โทรมาตั้งแต่เมื่อเช้าบอกมีเรื่องให้ช่วยเขาเจอตัวแล้ว แต่จะให้เรียกไอ้กันต์หรือเฮ้ยมึงเหมือนปกติคงไม่ได้เพราะตรงนี้ที่โล่ง มีคนไข้มารอรับรักษาพอสมควร มารยาทเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องพึงมีในโรงพยาบาลที่นี่
"มึงจะไปไหน" เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วถามเรวัชกลับ ดูท่าทางรีบๆ ทั้งที่คนไข้ก็ไม่ได้เยอะมาก เนื่องจากเป็นโรงพยาบาลเอกชนค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูงคนไข้จึงดูบางตาแลไม่วุ่นวาย
"กูจะไปฉี่ แต่เอ๊ะ?" ปวดฉี่ก็ปวด แต่คนสวยด้านข้างที่มาด้วยสะดุดตามาก มองใกล้ๆ พยายามนึกแล้วนึกอีกดูใบหน้าคุ้นๆ
เกศราค่อยๆ กดใบหน้าลงต่ำเพราะโดนจ้องมองนานเกินไป แต่คนที่จับมือเธอเอาไว้ลงน้ำหนักที่มือทำให้
