เสียงทุ้มของเขาไม่ได้ดัง แต่ทำเอาหัวใจเธอเต้นแรง ชีวากลืนน้ำลาย เธอรู้ดีว่า คำว่าจับมาขัง ไม่ใช่สิ่งที่ควรพูด กับผู้ชายที่ปกป้องเธอแทบทั้งชีวิต และยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เธอปลอดภัย…
แต่เธอก็เผลอพูดออกไปเพราะความน้อยใจ
ควินยังมองเธออยู่ คิ้วเข้มยกขึ้นนิดเดียว เหมือนกำลังรอฟังคำแก้ตัว 'ที่ถูกต้อง'
ชีวาเม้มปาก พยายามตั้งสติ แล้วเอ่ยใหม่อย่างช้าๆ
“…หมายถึง คุณ…พาฉันมาอยู่ใกล้ๆ คุณตลอดเวลา… จนไม่มีโอกาสติดต่อใครเลยค่ะ”
เธอไม่ได้โกหก แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาโกรธกว่าเดิม
ควินยังนิ่ง แต่ปลายนิ้วที่แตะโต๊ะเบาๆ หยุดราวกับความไม่พอใจลดไปนิดหนึ่ง
เขาก้มลงใกล้เธอมากขึ้น เสียงต่ำกว่าเดิม
“แบบนั้น…ค่อยฟังดูดีขึ้นหน่อย”
ชีวาหลบตา หน้าแดงนิดๆ แบบฝืนกลั้นไม่ให้เขาสังเกตเห็น
ควินเอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์จากมือเธอ กดปลดล็อก ปรับตั้งค่าอะไรบางอย่าง ก่อนส่งคืนให้อย่างตั้งใจ
“เครื่องนี้…ซิมไหนเธอก็ใช้ได้”
เข
