หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ตั้งแต่เกิดเรื่องในวันนั้นอมีนาก็ไม่เจอคุณชายอีกเลย เธอไม่รู้เลยว่าเป็นเพราะอะไรคุณชายถึงไม่มาที่บ้านสวน บางทีเขาอาจจะยังอารมณ์ไม่ดีและโกรธเรื่องวันนั้นอยู่ก็เลยหายไปหลายวัน แต่ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาอาจจะไปอยู่เอาใจภรรยาที่กำลังท้องอยู่ก็ได้ เพียงแค่คิดหัวใจดวงน้อยก็เจ็บปวดขึ้นมาทันที
หญิงสาวได้แต่นั่งน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง ผู้หญิงต่ำต้อยไร้ค่าแต่กลับได้มาใกล้ชิดและผูกพันกับคุณชายผู้สูงส่ง ทว่าตอนนี้กลับต้องมาอยู่ในสถานะเมียเก็บซึ่งฟังดูไร้ค่าไร้ราคา
ร่างบางตั้งหน้าตั้งตารอคุณชายมาหาอยู่หลายวันแต่กลับไร้วี่แวว ไม่มีการติดต่อหรือพูดคุยใดๆ อมีนาทำได้เพียงแค่เฝ้ารอให้เขากลับมาหาเธอด้วยความคิดถึง
“มีนมาทานข้าวสิลูก” เสียงผู้เป็นพ่อเรียกลูกสาวให้มาทานอาหารด้วยกัน หลังจากที่สังเกตว่าตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ลูกสาวยังไม่ได้กินอะไรเลย
“คุณพ่อทานก่อนเลยค่ะ มีนยังไม่หิว” ห
