เช้าวันต่อมา
หลังจากที่อมีนาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเธอก็รู้สึกว่าคนรอบข้างดูเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แม่เลี้ยงที่เคยกดขี่ข่มเหงก็ดูเปลี่ยนไป ใจดีแถมยังพูดจากับเธอดีอย่างที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน
“ตื่นแล้วเหรอลูก” นวลจันทร์เดินเข้าไปหาลูกเลี้ยงพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร
“ค่ะ” อมีนาพยักหน้าตอบอย่างงุนงง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมแม่เลี้ยงถึงได้ดูเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้
“มากินข้าวก่อน ดูสิอาหารเยอะแยะเลย” นวลจันทร์พาลูกเลี้ยงมายังโต๊ะอาหารเพื่อดูอาหารที่เธอทำเอาไว้รอ
“นั่งก่อนสิลูก”
ผู้เป็นพ่อเลื่อนเก้าอี้ให้ลูกสาวนั่งยังที่ประจำ ซึ่งอมีนาก็ยอมทำตามทุกอย่างถึงแม้จะไม่เข้าใจในสิ่งที่ทุกคนทำก็ตาม
“กินข้าวกันเถอะ” นวลจันทร์เอ่ยชวนทุกคน
“แล้วเมษาล่ะคะ” มีนาถามหาน้องสาวต่างแม่ขึ้นมาเมื่อไม่เห็นเธอออกมาสักที
“ไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” ผู้เป็นพ่อตอบด้วยท่าทางหงุดหงิด
“รีบกินข้าวเถอะ เ
