สายของวันต่อมา
อมีนารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนสายของวันต่อมา มือบางคว้าไปยังฝั่งที่เคยมีคนนอนอยู่ตลอดทั้งคืน แต่กลับว่างเปล่าไม่มีใครอยู่เลยสักคน
ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางตกใจที่ตื่นมาแล้วไม่มีเจอชายหนุ่มอย่างที่เธอตั้งใจและคิดเอาไว้ตลอดทั้งคืน
“หายไปไหนนะ” อมีนาก้มหน้าก้มตาบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกที่หลากหลายจนเธอก็เริ่มไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน
ความรู้สึกที่แปลกและเปลี่ยนไปของเธอทำให้เธอรู้สึกสับสนและงงกับความคิดของตัวเอง จากคนที่อยู่นิ่งเฉยไม่ได้สนใจหรือยึดติดกับใคร แต่พอตอนนี้เธอกลับรู้สึกแปลกไป ซึ่งเป็นความรู้สึกที่โหยหาความรักและต้องการความเอาใจใส่จากอีกฝ่ายอย่างที่เธอไม่เคยคิดไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
หญิงสาวรู้แต่ว่าอยากอยู่ใกล้ชิด อยากกอด และอยากได้กลิ่นประจำตัวหอมๆ ที่คุ้นเคย หากไม่ได้อยู่ใกล้อมีนาก็จะคิดมากและน้อยใจแบบไม่มีเหตุผล
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
