“อร่อยไหม” นวลจันทร์ถามอมีนาขึ้นมาระหว่างที่นั่งทานอาหารอยู่ด้วยกัน
“อร่อยค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้ม ทำเอาทุกคนต่างก็ยิ้มตามด้วยความดีใจ
“อร่อยก็กินเยอะๆ” นวลจันทร์ยังคงพูดต่ออย่างอารมณ์ดี
“แล้วเมษาไปไหนคะ” อมีนาถามหาน้องสาวต่างแม่ขึ้นมาเมื่อเธอไม่เห็นหน้ามาหลายวันแล้ว
“สงสัยคงจะนอนอยู่ในห้องมั้ง เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเปิดประตูให้” นวลจันทร์เปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อลูกสาวทำไม่ได้ดั่งใจเธอสักอย่าง
“ให้มีนไปตามให้ไหมคะ” อมีนาอาสาที่จะไปตามน้องสาวต่างแม่มาทานข้าวด้วยกัน
“ไม่ต้องไปหรอก ถ้าหิวเดี๋ยวก็คงออกมาหาอะไรกินเอง” ผู้เป็นพ่อพูดออกมาด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่นัก นับวันเมษาก็ยิ่งดื้อบอกอะไรก็ไม่เคยฟัง
“กินข้าวเสร็จอย่าลืมกินยาบำรุงที่ได้มาด้วยล่ะ” นวลจันทร์รีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่สามีจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้
“ค่ะ”
“แล้วถ้าคุณชายกลับมาก็อย่าลืมชวนคุณชายให้พาไปฝากท้องด้
