เมื่อพักกลางวัน เด็กๆ หลายคนรวมกลุ่มไปที่โรงอาหาร ธรณ์ก็เดินตามไปอย่างเงียบๆ และเผอิญได้นั่งใกล้กับสองพี่น้องฝาแฝดอีกครั้ง พุดดิ้งกินไปคุยไปเสียงเจื้อยแจ้ว ส่วนพริกหวานก็กินเงียบๆ เป็นส่วนใหญ่ บางครั้งพุดดิ้งก็หันไปแหย่พี่สาวให้หัวเราะคิกเบาๆ
ธรณ์นั่งมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ในใจ เขารู้แล้วว่าตัวเองชอบพริกหวาน ชอบความเรียบร้อย อ่อนโยน และขี้อายของเธอ
วันนั้นทั้งวันธรณ์แทบไม่ได้สนใจเด็กคนอื่นเลย เพราะหัวใจเล็กๆ ของเขาเอาแต่เฝ้าคิดถึงแต่พริกหวานเท่านั้น
เย็นวันเดียวกัน แสงอาทิตย์ยามเย็นร่วงโรยทอดตัวทาบทับผืนฟ้าด้านตะวันตก ก่อให้เกิดแสงสีทองอบอุ่นที่สะท้อนผ่านกระจกใสของรถยนต์คันหรูซึ่งจอดรออยู่หน้าประตูโรงเรียนนานาชาติ
เธียรทรรศน์ลงจากรถไปยืนรออยู่ไม่ไกลจากแนวรั้ว เพียงครู่เดียว น้องธรณ์ก็เดินออกมาจากอาคารเรียนพร้อมกระเป๋าเป้ที่ดูเหมือนหนักทั้งที่ในกระเป๋าไม่ได้มีสัมภาระอะไรมากนัก ใบหน้
