ลูกค้าหลายคนเริ่มสังเกตว่าพ่อครัวคนใหม่หน้าตาหล่อเหลา ทำให้ร้านที่เคยเต็มไปด้วยคุณลุงคุณป้าหรือหนุ่มๆ หลายวัยกลายเป็นแหล่งรวมลูกค้าสาวๆ ที่มานั่งกันเป็นกลุ่มหัวเราะคิกคัก ยิ่งทำให้อัมพิกาอดแซวไม่ได้
“นี่ร้านอาหารหรือเวทีคัดเลือกแฟนคลับกันแน่คะเนี่ย”
ภาคินหันมาส่งยิ้มมุมปาก
“งั้นอุ้มก็ต้องเป็นประธานแฟนคลับพี่แล้วล่ะมั้ง”
อัมพิกาทำหน้ามุ่ย หันหลังกลับไปยกถาดอาหารพลางบ่นอุบ
“ใครจะไปเป็นกันเล่า… หนูไม่ว่างหรอกค่ะ”
แต่ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเรื่อกลับแสดงความรู้สึกที่ต่างออกไป
ทุกค่ำคืนหลังร้านปิด ภีมพิมลมักจะโทรมาถามไถ่น้องชาย และทุกครั้งก็จะได้ยินเขาเอ่ยถึงชื่อของอัมพิกาเสมอ แม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ อย่างเช่น เธอช่างพูดมากไปหน่อย หรือชอบกินของหวานจนเขาต้องคอยเตือน แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับแฝงไปด้วยความสุขที่พี่สาวสัมผัสได้
และนั่น…คือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์แปลกใหม่ ระหว่างพ่อครัวผู้เงียบขรึ
