ภาพของครอบครัวที่กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่น เสียงหัวเราะปนเสียงสะอื้นดังสลับกันไปมา แต่ทั้งหมดนั้นคือเสียงแห่งความสุขที่แท้จริง
ภีมพิมลกอดทั้งน้องชายและลูกชายไว้แนบอก ก่อนจะเงยหน้ามองเธียรทรรศน์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ดวงตาของเธอเอ่อล้นด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้...แต่เขาก็เข้าใจได้เป็นอย่างดี
ขอบคุณที่เขามอบทุกสิ่งที่เธอไม่เคยกล้าฝันว่าจะได้กลับคืนมา...
บ้านไม้สองชั้นสีขาวแบบวินเทจยังคงยืนเด่นอยู่ท้ายซอยเล็กๆ ที่ทอดตัวไปจนถึงริมแม่น้ำเจ้าพระยา บรรยากาศเงียบสงบ ลมพัดเอื่อยๆ พาเสียงคลื่นกระทบตลิ่งดังสม่ำเสมอ เป็นจังหวะที่ชวนให้รู้สึกผ่อนคลายและอบอุ่นใจ
ใต้ถุนของบ้านหลังนี้มีร้านอาหารเล็กๆ ตั้งอยู่ ชื่อว่า “บ้านเติมรัก” ป้ายไม้ที่แขวนอยู่หน้าร้านเขียนด้วยลายมือสวยงาม บ่งบอกถึงความเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น
เดิมทีร้านนี้เคยเป็นของ
