“อุ้ม อย่าทิ้งความฝันเพียงเพราะเรื่องเงินเลย” เขาพูดช้าๆ ชัดถ้อยชัดคำ “ถ้าอุ้มอยากเรียนต่อ พี่…อาจช่วยได้”
เด็กสาวเบิกตากว้าง “หืม? พี่บอมจะช่วยยังไงคะ”
“พี่จะส่งเสียให้เรียน”
คำพูดนั้นทำเอาอัมพิกาตกใจจนเผลอทำแก้วในมือเกือบหล่น เธอรีบส่ายหัวแรง
“ไม่ได้นะคะพี่บอม หนูจะรบกวนพี่มากเกินไป หนูแค่เด็กเสิร์ฟ…”
“ไม่ใช่รบกวน” ภาคินแทรกขึ้นทันที
“พี่เต็มใจ อุ้มทำงานที่นี่ตั้งใจเสมอ และพี่ก็อยากเห็นอุ้มมีอนาคตที่ดี ถ้าอุ้มเรียนต่อได้ อนาคตจะไม่ตันเหมือนพี่”
คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความจริงใจ ไม่มีเลศนัยใดๆ อัมพิกามองหน้าเขานิ่งไปนาน ความรู้สึกอุ่นวาบเกิดขึ้นในอก ทั้งที่เธออยากปฏิเสธเพราะเกรงใจ แต่สุดท้ายแววตาหนักแน่นของภาคินก็ทำให้เธอพยักหน้ารับเบาๆ
“งั้น…ถ้าพี่บอมไม่ลำบากเกินไป หนูจะลองคิดดูค่ะ”
รอยยิ้มเล็กๆ ที่เธอส่งมาในคืนนั้น กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด…
นับจากวันนั้น ภาคินจัดสร
