เมียนอกสายตาของหมอเธียร

ตอนที่ 5 เหตุผลที่ปวดใจ

เส้นผมยาวสยายปกปิดใบหน้าเอาไว้ เขาจึงได้ใช้ปลายนิ้วเกี่ยวเอาเส้นผมพวกนั้นให้ออกไปพ้นจากสายตาและพบว่าเธอก็คือคนเดียวกันกับผู้หญิงแสนดีคนนั้น

และจากสัมผัสของผิวกายที่แนบชิดกันก็ทำให้เขามั่นใจว่าภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันนี้ไม่มีสิ่งใดปกปิดร่างกายของพวกเขาอยู่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว พยายามรื้อฟื้นความทรงจำ

เมื่อคืน…มันเริ่มจากตรงไหนกันนะ?

เขาจำได้เพียงภาพเลือนรางของสัมผัสและเสียงลมหายใจใกล้หู เสียงครางของเธอที่ดังสลับกับเสียงครางของเขาแล้วทุกอย่างก็...

เธียรทรรศน์สูดลมหายใจลึก ตั้งสติแล้วค่อยๆ ลุกขึ้น

เขายังไม่อยากปลุกคนที่ดูจะอ่อนเพลียกว่าตนมาก อีกทั้งตอนนี้เขาก็ยังต้องการความสดชื่นเพื่อให้มีสติกลับมาครบถ้วน ชายหนุ่มจึงได้หยิบเสื้อผ้าที่หล่นกระจายบนพื้นเข้าไปในห้องน้ำแล้วชำระร่างกายตัวเองจนเรียบร้อย

แต่เมื่อเขากลับออกมา บนเตียงกว้างกลับว่างเปล่า ผ้าห่มที่เคยห่มร่างหญิงสาวถูกรั้งไปกองที่ปลายเตียงอย่างลวกๆ สิ่งเดียวที่ยืนยันได้ว่าเขาไม่ได้คิดไปเองก็คงจะเป็นหยดเลือดสีแดงที่อยู่กลางเตียงเท่านั้น เขามองไปรอบห้องอย่างงุนงงและสงสัย

ไม่มีโน้ต ไม่มีสิ่งของที่บอกว่าจะติดต่อเธอได้จากทางไหน

ยิ่งเมื่อหลังจากผ่านวันนั้นไป เขาได้ลองสอบถามไปยังต้นสังกัดของเธอตามที่เธอเคยบอกไว้ กลับกลายเป็นว่าทั้งชื่อและหน้าที่การงานของเธอล้วนเป็นคำลวงทั้งสิ้น เพราะที่ M.D.Medical ไม่มีผู้หญิงที่ชื่อสารภีเคยทำงานอยู่เลยแม้แต่คนเดียว

แล้วเธอคนนั้น...เป็นใครกันนะ?

เมื่อคืน… เธอไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้เลย

เธอเพียงต้องการปกป้องเขาจากภาพลับที่ถูกวางแผนถ่ายทำ แต่เหตุการณ์กลับพาให้เธอกับเขาเดินข้ามเส้นที่ไม่ควรข้าม

ทุกสัมผัสที่เกิดขึ้นเต็มไปด้วยความรู้สึกจริง ไม่ใช่เพียงแผนการของใครบางคน...และนั่นทำให้หัวใจเธอเจ็บ

เธอหยิบชุดเดรสสีครามที่วางพาดไว้บนเก้าอี้ สวมมันอย่างเงียบงัน ในกระเป๋าถือเธอซ่อนโทรศัพท์เครื่องเล็กที่บันทึกเสียงสนทนากับตัวแทนของผู้บงการไว้เมื่อคืน เพื่อใช้เป็นหลักฐานปกป้องตัวเองในอนาคต จากนั้นก็ก้าวออกมาจากห้องก่อนที่เขาจะอาบน้ำเสร็จ

ทุกย่างก้าวเหมือนหนักขึ้นเรื่อยๆ ภีมพิมลยืนพิงผนังทางเดิน สูดลมหายใจลึกเพื่อกดเสียงสะอื้นที่กำลังจะดังออกมา

ในหัวเธอยังเต็มไปด้วยภาพเมื่อคืน สายตาของเขาที่พร่าเลือนจากฤทธิ์ยา มือหนาที่จับมือเธอไว้แน่นราวกับกลัวจะหลุดจากกัน เสียงเรียกชื่อเธออย่างไม่ชัดเจน ทั้งที่เขาไม่รู้จักชื่อจริงของเธอด้วยซ้ำ

เธอไม่ได้ตั้งใจให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้แต่สถานการณ์บีบคั้นเกินกว่าจะถอยหลังกลับ ทว่าทุกอย่างกลับผิดไปจากแผนเดิมที่วางไว้เพราะเธอทำร้ายคนดีๆ อย่างเขาไม่ได้จริงๆ

พวกมันต้องการใช้ภาพลับพวกนั้นมาแบล็กเมลเขาเพื่อให้เขายอมฮั้วประมูลยาและอุปกรณ์การแพทย์คุณภาพต่ำแล้วนำมาขายในราคาแพงกว่าต้นทุนหลายเท่าตัวซึ่งเป็นสิ่งที่เธอเชื่อว่าเขาไม่มีวันยอม เพราะเขาไม่มีทางทำลายชื่อเสียงที่ครอบครัวสร้างมาหลายสิบปีอย่างเด็ดขาด

หัวใจเธอเต้นแรงไม่ใช่เพราะความกลัวเพียงอย่างเดียว แต่เพราะแววตาของเขาในตอนนั้นเต็มไปด้วยความอ่อนแอและสับสน และเธอคือคนเดียวที่เขาจะสามารถพึ่งพาได้

หญิงสาวเช็ดน้ำตา หันหลังให้ประตูห้องนั้นแล้วก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคง ได้แต่หวังว่าเขาจะลืมเธอไปในสักวัน...

เพราะถ้าเขารู้ว่าผู้หญิงที่เคยเป็น “คู่นอนชั่วคืน” คนนี้ จริงๆ แล้วเป็นคนที่วางยาเขาและเกือบทำลายอนาคตของเขาให้พังลงไป

เขาอาจไม่มีวันให้อภัยเธอ...

ภีมพิมลก้าวเดินออกจากโซนห้องสวีทของโรงแรมอย่างเงียบงัน มั่นใจว่าเขาคงไม่ตามหาเธอจากกล้องวงจรปิดเพราะมันจะเป็นการประจานตัวเขาเองว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น

หลังจากนี้ไปเธอก็แค่ต้องหายไปจากชีวิตเขาตลอดกาล…

แต่โชคชะตากลับโหดร้ายกว่าที่เธอคาดคิดเมื่อเธอรู้ตัวว่าตั้งท้องในอีกสองเดือนต่อมา แถมเธอยังต้องหนีจากการไล่ล่าของพวกมันเพราะเธอไม่ยอมส่งภาพลับนั้นคืนให้

ภาพที่พวกมันยังเข้าใจว่ามีการบันทึกทั้งที่มันไม่มีภาพอะไรเลยเพราะเธอลบทุกอย่างที่กล้องบันทึกไว้ได้ก่อนที่เธอจะปิดมันไปหมดแล้วและเชื่อว่าพวกมันน่าจะอยากฆ่าเธอปิดปากเพราะไม่อยากให้เธอเอาความลับเรื่องนี้ไปบอกใคร

สุดท้ายเธอก็ทำให้น้องชายต้องติดคุกในความผิดที่เขาไม่ได้ก่อ บ้านที่เคยมีก็ถูกยึดไปชำระหนี้สินทั้งหมด เธอไม่อาจไปสมัครงานในประเทศที่ไหนได้เพราะกลัวพวกมันจะตามเจอ ยิ่งไปกว่านั้นเธอให้พวกมันรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่ากำลังตั้งท้องลูกของเธียรทรรศน์อยู่ เพราะพวกมันจะต้องใช้ลูกของเธอเป็นเครื่องต่อรองเขาในอนาคตอย่างแน่นอน

เธอต้องหนีไปอยู่กับเพื่อนที่ต่างจังหวัดจนลูกคลอดออกมา คราวแรกนึกว่าหนีพวกมันพ้นแล้ว แต่เธอกลับพบว่าบ้านของเพื่อนถูกรื้อค้นจนเละเทะไปหมดในเย็นวันหนึ่งหลังจากที่เธอพาลูกออกไปทำบุญที่วัดด้วยกัน

สุดท้ายเพื่อนก็ขอให้เธอย้ายออกเพราะกลัวอันตราย เธอจึงต้องตัดสินใจส่งลูกไปอยู่กับพ่อของเขา เพราะคงมีแค่เธียรทรรศน์เท่านั้นที่จะปกป้องลูกของเธอได้

จากนั้นเธอก็ไปสมัครเป็นผู้ช่วยเชฟในเรือสำราญโดยการแนะนำของรุ่นพี่มหาวิทยาลัยที่เจอกันโดยบังเอิญ เธอใช้ชีวิตอยู่บนเรือมากกว่าบนบก แม้จะต้องเหนื่อยสายตัวแทบขาด แถมหลายครั้งยังเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะมีแขกที่เมาแล้วเข้ามาลวนลามเธอในเวลาที่เธอขึ้นไปพักผ่อนบนดาดฟ้าของเรือ แต่สุดท้ายเธอก็ผ่านชีวิตบัดซบเหล่านั้นมาได้

เพียงแค่อยากจะได้เจอลูกชายอีกสักครั้งก่อนตายเท่านั้น...