ตอนที่ 4 คืนร้อน...
1046 คำ
“แก้วนี้ของหมอเธียร” เขากระซิบ
น้ำใสๆ ที่ซ่อนฤทธิ์อันตรายข้างในทำให้ฝ่ามือเธอเย็นเฉียบ แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องทำเพื่อครอบครัว เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอจึงไม่ลังเลที่จะเดินเข้าไปหาเป้าหมาย
“คุณหมอคะ”
เสียงหวานดังขึ้นเมื่อเธอก้าวเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าเขา
เธียรทรรศน์หันไปมอง รอยยิ้มบางผุดขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อได้เห็นสาวสวยสะดุดตาที่เดินเข้ามาใกล้
“คุณคือ…?”
“สารภีค่ะ เป็นตัวแทนจาก M.D.Medical เราไม่เคยคุยกันตรงๆ แต่สาเคยเจอคุณหมอหลายครั้งตามงานน่ะค่ะ วันนี้เลยอยากมาแนะนำตัว”
“อ๋อครับ สวัสดีครับคุณสารภี ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เขาพยักหน้าตามมารยาททั้งที่มั่นใจว่าไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน
“แชมเปญแก้วนี้จากโต๊ะผู้สนับสนุนค่ะ เขาฝากให้ดิฉันนำมาให้คุณหมอ”
เป็นอีกครั้งที่เขาต้องรับแก้วตามมารยาทก่อนจะยกขึ้นจิบ จากนั้นเธอก็ชวนเขาคุยไปเรื่อยๆ รอให้เขาดื่มจนหมดเพื่อให้มั่นใจว่าเขาจะรับสารพิษจนครบปริมาณที่ต้องการ
เธอยืนมองเขาจิบเครื่องดื่มในมือจนหมดแก้ว สีหน้าเขาเริ่มเปลี่ยนเพียงเล็กน้อยในช่วงครึ่งชั่วโมงต่อมา รอยยิ้มอ่อนลง แววตาฉายความพร่าเลือน
เขารู้สึกเหมือนร่างกายถูกคลุมด้วยผ้าหนา อุณหภูมิในห้องอุ่นเกินไป เสียงดนตรีไกลออกไปทุกที
“ผม… คงต้องขอตัวสักครู่” เขาบอกกับแขกที่ยืนคุย ก่อนจะรู้สึกว่ามีมือเล็กแตะต้นแขน
“ให้ดิฉันช่วยพาไปที่ห้องพักดีกว่าค่ะ คุณหมอดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลย” เสียงเธอแผ่วเบาแต่มั่นคง แววตาคู่สวยอ่อนโยนจนเขาไม่ทันระวังตัว
เขาพยักหน้าไม่พูดอะไรออกมาราวกับไม่มีเรี่ยวแรงจะปฏิเสธหรือไม่อยากปฏิเสธก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
ภายในลิฟต์ตัวใหญ่มีเพียงสองร่างยืนแนบชิดกัน เขาพยายามเพ่งมองปุ่มหมายเลขชั้นที่เธอกดแต่ภาพกลับพร่ามัวไปหมด
“คุณ…กลับไปเถอะ ผมอยู่คนเดียวได้” แม้จะบอกเธอไปแบบนั้นทว่าสัมผัสนุ่มนิ่มจากมือบางที่โอบประคองเขาอยู่ตลอดก็ทำให้เขารู้สึกตรงข้ามกับสิ่งที่พูดออกไป
“ไม่ได้ค่ะ ถ้าคุณเป็นอะไรขึ้นมา…สาคงจะรู้สึกผิดแย่ที่ปล่อยให้คุณอยู่คนเดียว” เธอบอกน้ำเสียงอ่อนโยนและนั่นก็ทำให้เขาไม่ปฏิเสธน้ำใจอีก แม้ปกติเขาจะไม่ค่อยให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ ทว่ากับเธอคนนี้มันดูต่างไปอย่างเห็นได้ชัด
ภายในห้องสวีทของโรงแรมที่ถูกเตรียมไว้...
ไฟสลัวทำให้ทุกอย่างดูอบอุ่นและน่าหลงใหลเกินไปสำหรับสถานการณ์เช่นนี้ ภีมพิมลช่วยประคองเขานั่งลงบนโซฟา ปลดเนกไทให้คลายความอึดอัด
“ผม…ไม่เข้าใจ ทำไมผมถึง…รู้สึกแปลกๆ ผมคิดว่าคุณ...ควรรีบออกไป...ก่อนที่ผมจะ...ควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วคุณ...จะเดือดร้อน” เสียงเขาขาดหายเมื่อเธอเอื้อมมือแตะหน้าผากตรวจอุณหภูมิอย่างคนเป็นห่วง แม้ในใจกำลังคิดว่าคนที่กำลังจะเดือดร้อนคือเขาต่างหาก...ไม่ใช่เธอ...
เธอรู้ว่าฤทธิ์ยากำลังทำงาน แต่เขากลับยังคงความเป็นสุภาพบุรุษแม้สติจะเริ่มขาดหาย หญิงสาวมองสบตาเขา ในใจเต็มไปด้วยเสียงคัดค้านว่าเธอจะทำเขาได้ลงคอจริงๆ น่ะหรือ?
และสุดท้ายคำตอบของเธอก็คือไม่!
เธอจะไม่ทำร้ายคนดีๆ ให้ต้องมัวหมอง แต่หากเธอก้าวออกไป ก็จะมีตัวสำรองเข้ามาแทนที่เธออยู่ดีเพราะเธอเห็นพวกเขาเตรียมคนเอาไว้แล้วในกรณีที่เธอเกิดเปลี่ยนใจอย่างกะทันหัน
และนี่คือเส้นทางเดียวที่จะพาเขารอดจากแผนชั่วร้ายของคนพวกนั้นเพราะถ้าเธอทิ้งเขาไว้ตอนนี้ อนาคตของเขาจะต้องจบลงด้วยฝีมือของคนเลวๆ และภาพไม่เหมาะสมที่จะเกิดขึ้นในห้องต้องถูกเผยแพร่ไปทั่วประเทศในเช้าวันพรุ่งนี้
หัวใจเธอบีบแน่นเมื่อคิดว่าหลังคืนนี้ เขาอาจจำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่ใบหน้าของเธอ แต่ก็ยังดีกว่าที่จะให้เขาถูกเหยียบย่ำและไม่มีที่ยืนในสังคมตลอดไป
หญิงสาวเดินไปยังจุดที่พวกมันแอบตั้งกล้องเอาไว้แล้วปิดกล้องที่เธอจะต้องส่งคืนหลังจากผ่านคืนนี้ไป จากนั้นก็เดินไปล็อกประตูแน่นหนาเพื่อไม่ให้มีใครบุกเข้ามาได้ก่อนจะเดินกลับมาหาเขาอีกครั้ง
เธียรทรรศน์มองใบหน้าสวยหวานของเธอด้วยหัวใจที่เต้นกระหน่ำ เสียงลมหายใจและสัมผัสแผ่วเบาของเธอทำให้เขารู้สึกปลอดภัยอย่างประหลาด ความพร่าเลือนของสติถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่นลึกซึ้งที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้
“ให้สา...ดูแลคุณหมอนะคะ คุณต้องมีคนช่วย”
หญิงสาวขยับเข้าใกล้แล้วยื่นริมฝีปากบางไปแตะที่ปากหยัก และวินาทีนั้นเองที่เขาไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป
ทุกการเคลื่อนไหวของเธออ่อนโยนแต่มั่นคง จนเขาหลงเข้าใจว่าเป็นเพราะความใกล้ชิดที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน
ค่ำคืนนั้นดำเนินไปในความเงียบที่ไม่ต้องการคำอธิบาย…แล้วเขากับเธอก็ได้มีความทรงจำดีๆ ร่วมกัน เป็นความทรงจำลึกซึ้งที่เขาจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต
ค่ำคืนที่ต่างฝ่ายต่างมอบความบริสุทธิ์ให้แก่กันและกันอย่างเร่าร้อนและอ่อนหวานตลอดทั้งคืน...
เช้าวันถัดมา
เธียรทรรศน์ค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ รู้สึกได้ถึงความหนักอึ้งและมึนงงในหัวคล้ายกับตกอยู่ในภวังค์ความฝัน
ร่างกายของเขายังอบอุ่นจากความร้อนที่ค้างอยู่ตั้งแต่เมื่อคืนและเมื่อสายตาปรับกับแสงได้ เขาก็รู้สึกว่ามีความอบอุ่นที่ลึกซึ้งบางอย่างอยู่ข้างกาย
เขาหันไป...และชะงัก
บนเตียงเดียวกัน มีร่างผู้หญิงนอนขดอยู่ใต้ผ้าห่ม ผิวขาวจากหัวไหล่เปลือยโผล่พ้นผ้าห่มเนื้อหนาขึ้นมาเล็กน้อย
- ผู้เขียน
