“ไม่ได้โรคจิตหรอก ที่ผ่านมาผมเจอคนไม่จริงใจมาเยอะ จะผิดอะไรล่ะ ถ้าผมใช้ความพิการคัดคนจริงใจ เข้ามาในชีวิตผม คุณคิดดูสิ ถ้าผมไม่พิการ คู่แข่งของคุณจะเยอะแค่ไหน ก็แค่ใช้ความพิการเป็นเครื่องคัดกรองคน มันไม่น่าจะเรียกว่าโรคจิตนะ” บดินทร์ยิ้มอ่อนให้หญิงสาว แม้ว่าเธอจะแสร้งทำท่าทางโกรธเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย แต่พวงแก้มที่แดงของหญิงสาว มันทำให้ชายหนุ่มมองว่าน่ารักเหลือเกิน
เริ่มแรกเขาอาจจะแค่ถูกใจในตัวเธอและความจริงใจที่เธอมีให้เขา แต่พอได้ผ่านเมื่อคืนที่ผ่านมา เขาได้เป็นเจ้าของเธอ และรู้ว่าเธอนั้นบริสุทธิ์และคู่ควรกับการทะนุถนอมแค่ไหน เขาจึงมองเธอด้วยแววตาและความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
“เดี๋ยวนะ นี่คุณแกล้งให้ฉันอาบน้ำให้เหรอ ทั้งที่ตัวเองทำได้หมดทุกอย่าง” เมื่อนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาระหว่างเขาและเธอ เรื่องการอาบน้ำอันล่อแหลมที่เธอทำให้เขาก็ผุดเข้ามาในสมอง เขาแกล้งเธอมาตลอด แล้วเธอก็เชื่อและยอมทำต
