นางสังทำถาดตกเมื่อสักครู่ไม่ใช่เพราะบทรักที่วาบหวิวของทั้งคู่ แต่เป็นเพราะความประหลาดใจที่นางได้เห็นผู้เป็นนายของตนเองยืนได้อีกครั้ง
“นาย นี่นายเดินได้แล้วเหรอ” นางสังตาโตด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะเอ่ยถามผู้เป็นนายทันทีที่ทั้งคู่ผละออกจากกัน
“ใช่ครับป้า” บดินทร์เห็นท่าทางดีใจของนางสังก็รู้สึกผิดที่เขาปิดบังความจริงกับนางสัง เพราะนางสังเป็นคนรับใช้ที่อยู่มาตั้งแต่รุ่นพ่อกับแม่เขาแล้ว นางคงดีใจที่เขากลับมาเดินได้จริงๆ
“ป้าดีใจจริงๆ เลย ป่านนี้นายใหญ่กับนายหญิงคงกำลังยิ้มอยู่แน่ๆ เลย” นางสังบอกด้วยความยินดี น้ำตาของนางพาลจะไหลออกมาเมื่อคิดถึงความยากลำบากที่ผู้เป็นนายต้องฝ่าฟันมา ตอนนี้ถึงเวลาที่นายน้อยของนางจะมีความสุขเสียที
“ขอบคุณป้าสังมากนะครับที่ดูแลผมมาตั้งแต่วันที่ผมไม่เหลือใคร” บดินทร์กล่าวขอบคุณนางสังจากใจจริง
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ แค่นายน้อยมีความสุข ป้าก็หายห่วงแล้ว” นางสังปาดน้ำตาด้ว
