“อย่าแล้วจะเอายังไง ตัดสินใจมาเดี๋ยวนี้ แม่ไม่รอแล้วนะใจโลเลแบบนี้ สงสารหนูใบข้าวจริงๆ ที่ต้องแต่งงานกับคนแบบเรา นี่คุณภพเขาคิดยังไงเขาถึงอยากได้กรเป็นลูกเขย แม่ไม่เข้าใจจริงๆ” คุณพิไลลักษณ์เร่งเอาคำตอบจากบุตรชาย เพราะท่านเบื่อที่จะสนทนาแบบยืดเยื้อกับบุตรชายเต็มทนแล้ว
“แม่ก็บังคับผมเกินไป ทีกับพวกพี่ๆ ทำไมแม่ไม่บังคับแบบนี้บ้าง” คนไม่อยากแต่งงานก็งอแงขึ้นเรื่อยๆ
“พวกพี่ๆ แกเขาทำตัวดี และก็แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาไปแล้วเถอะ แต่แกนี่อะไร มีข่าวฉาวไม่เว้นแต่ละวัน จะให้แม่ทำแบบนี้เดียวกับพวกพี่ๆ แกอย่าฝันเถอะ” คุณพิไลลักษณ์เอ่ยออกมาอย่างเสียอารมณ์
“เลือกปฏิบัติเถอะครับ ผมมันลูกชังนี่นา” พีรกรยังคงโยกโย้ไปเรื่องอื่น ไม่ยอมตอบคำถามของมารดา
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง ตกลงจะเอายังไง ขายบ้านหรือจะเลิกกับพวกผู้หญิงของแก” คุณพิไลลักษณ์เอ่ยถามบุตรชาย เพราะเริ่มรู้ตัวแล้วว่าตนเองโดนบุตรชายปั่นหัวเรื่องนี้ เ
