“ข้าวไม่ได้เหลวแหลกขนาดที่พ่อคิดนะคะ ข้าวก็แค่ชอบเที่ยว แต่ในเมื่อพ่อที่เลี้ยงข้าวมายังไม่เชื่อเลย แล้วข้าวจะไปอธิบายให้ใครฟังได้ ถ้าพ่ออยากจะโยนข้าวออกจากบ้านหลังนี้แล้วพาเมียใหม่ของพ่อเข้ามาอยู่ที่บ้านได้ โดยไม่มีข้าวเป็นก้างขวางคอ ก็เอาเลยค่ะ ข้าวจะได้รู้ว่าในโลกนี้มีแค่แม่เท่านั้นที่รักข้าว” ใบข้าวเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด ที่บิดาเร่งรัดให้เธอแต่งงานก็ไม่ใช่อะไรหรอก ท่านต้องการพาภรรยาใหม่ของท่านเข้ามาอยู่ในบ้าน แต่มันติดที่ใบข้าวกับผู้หญิงคนใหม่ของท่านไม่ถูกกัน ท่านก็เลยต้องหาทางกำจัดมารความสุขอย่างใบข้าวออกไป ด้วยการบังคับให้ใบข้าวแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รัก ถ้าใบข้าวไม่ยอมแต่ง ท่านจะไม่ให้เงินเดือนใบข้าวและไม่ให้ใบข้าวทำงานในบริษัทอีกต่อไป ทำให้เธอต้องยอมแต่งงาน แม้ว่าจะไม่ชอบวิธีนี้ของบิดามากแค่ไหนก็ตาม
“มันไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยข้าว พ่อไม่เคยคิดแบบนั้นกับลูกเลยนะ แล้วเรื่องคุณเครือวั
