“ทำไมมีจานเดียวล่ะ ของคุณไม่มีเหรอ” พีรกรถามด้วยความเป็นห่วง
“ฉันยังไม่หิว” ใบข้าวบอกพร้อมกับทำท่าทางหาวนอน
“ไม่หิวก็ต้องกิน เดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพราะแบบผม รู้มั้ยว่ามันทรมาน แล้วมันก็รักษาไม่หาย” พีรกรร่ายราว
“ไม่ยักรู้นะว่านอกจากจะเป็นคาสโนว่าแล้วยังเป็นหมอด้วย” หญิงสาวแขวะด้วยความหมั่นไส้ ไหนบอกว่าหิวมาก ทำไมไม่กิน เอาจริงๆ นะถ้าสั่งผ่านไลน์แมนป่านนี้เขาคงกินจนหมดแล้ว เธอไม่น่าหลวมตัวมาทำให้เลย เดี๋ยวก็ได้ใจพรุ่งนี้ไปรบกวนการนอนของเธออีก
“เราคงต้องอยู่ร่วมบ้านกันอีกนาน เดี๋ยวมาตายซะก่อนผมจะกลัวผีน่ะสิ” พีรกรแหย่หญิงสาว เพราะไม่ต้องการให้เธอรู้ว่าเขาเป็นห่วง
“ปากปีจอ รู้งี้ไม่ทำให้กินดีกว่า” ใบข้าวจะลุกเดินหนี แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมให้เธอลุกหนี
“นั่งกินด้วยกันก่อน เดี๋ยวผมแบ่งให้ รออยู่ตรงนี้แหล่ะ” แม้ว่าพีรกรจะได้ชื่อว่าเป็นคาสโนว่าที่ทิ้งผู้หญิงเป็นว่าเล่นแค่ไหน แต่เขาก็ไม่เคยเอาเปร
