[ 11 ] • เมิน •

1243 คำ

เวลาต่อมา “ดารินลูก วันนี้ลุงครามกับป้าพิงค์จะมาทานข้าวที่บ้านของเรานะลูก” เดียร์รีบหันไปบอกกับลูกสาว ขณะที่ดารินกำลังจะก้าวขาเดินขึ้นบันไดไป เธอหยุดชะงักแต่ไม่ได้หันกลับมามอง “พี่กระทิงมาด้วยหรือเปล่าคะ?” เธอเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เพราะถ้ากระทิงมาเธอก็อาจจะไม่ลงไป “แม่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันลูก แต่เห็นป้าพิงค์บอกว่าจะพามาด้วยนะ” “อ๋อค่ะ” “แล้วเราจะลงมากินข้าวหรือเปล่าลูก ป้าพิงค์อยากเห็นหน้าน่ะ” “คงไม่ค่ะ รินกำลังลดน้ำหนักอยู่” ความจริงเธอไม่อยากเจอหน้าใครเลยต่างหากล่ะ รอยช้ำบนหน้าของเธอก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม “ไม่กินก็ลงมาหาป้าพิงค์กับลุงครามบ้างนะลูก” “ค่ะคุณแม่ รินขอตัวก่อนนะคะ” ดารินรีบวิ่งขึ้นไปด้านบนทันที เวลาต่อมา • LINE group • A : ฉันขอโทษนะริน ที่ทำให้แกถูกต่อว่า R : ไม่เป็นไร แกไม่ต้องคิดมาก ดารินพิมพ์ตอบกลับไปก่อนจะวางโทรศัพท์ลงไว้บนโต๊ะแล้วไม่ได้สนใจข้อความอีก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม