“มีอะไรจะพูดก็ว่ามาค่ะ รินไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้น” ดารินพูดน้ำเสียงห้วนๆ
“พี่รู้ว่ารินโกรธพี่ แต่พี่ขอร้องได้ไหมอย่าไปหาเรื่องใยบัวเลย”
“ถ้าจะมาพูดถึงผู้หญิงคนนั้นก็กลับไปค่ะ รินไม่ได้อยากรู้เรื่องของผู้หญิงคนนั้น”
“พี่ขอโทษ ที่พี่ทำกับเราไปวันนั้น พี่รู้สึกผิดนะที่พี่ทำกับรินแบบนั้น พี่พยายามจะอธิบายให้รินเข้าใจแล้วแต่รินไม่ฟังพี่เลย”
“ก็เคยบอกไปแล้วไงคะ ว่าถ้าคิดจะพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วย ก็จะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น” เธอเคยเตือนเรื่องนี้กับไทเกอร์ไปแล้วครั้งนึง ว่าถ้าอยากคุยต้องไม่มีผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วย เพราะสำหรับเธอแล้วผู้หญิงคนนั้นก็แค่คนนอกครอบครัว ไม่ได้มีความสำคัญอะไรด้วยเลย
“พี่รู้ แต่พี่ทิ้งใยบัวไว้คนเดียวไม่ได้จริงๆ เธอกำลังตกอยู่ในอันตราย”
“ก็เลยเห็นว่าผู้หญิงสำคัญกว่าคนในครอบครัวเหรอคะ?”
“เปล่าเลยนะ”
“แล้วทำไมวันนี้ถึงมาได้ล่ะคะ ไม่มีผู้หญิงคนนั้นก็มาด้วยนี่นา”
“เอ่อ…”
