สองเดือนต่อมา
“คุณดารินคะ คือว่าดิฉันทำบวชฟักทองน่ะค่ะ เลยเอามาให้คุณดารินลองชิม” ใยบัวผู้หญิงที่พี่ชายของเธอขอร้องให้เข้ามาอยู่ที่บ้านด้วย
เธอก็ดูเป็นคนซื่อๆ ไม่มีพิษมีภัยอะไร อีกอย่างก็ขยันทำงานขันแข็งจนกลายเป็นที่รักของทุกคนในบ้าน ยกเว้นดารินที่ยังไม่ค่อยลงรอยสักเท่าไหร่ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรไม่ได้หาเรื่อง หรือพูดอะไรให้รู้สึกไม่ดี
“ฉันไม่หิว จะเอาไปไหนก็ไปมันเหม็นฉันไม่ชอบ” ดารินพูดน้ำเสียงห้วนๆ พร้อมกับยกมือขึ้นปิดจมูกตัวเอง
“มันไม่เหม็นนะคะ ดิฉันเพิ่งทำเสร็จร้อนๆ เลย ลองดมดูสิคะ”
“โอ้ย! ก็ฉันบอกว่ามันเหม็นไงเธอไม่เข้าใจรึไง!” เธอตะคอกเสียงใส่ใยบัวจนเธอถึงกับยืนหน้าเหวอไปเลย “ฉันเคยเตือนเธอไปหลายครั้งแล้วนะ ว่าอย่ามายุ่งกับฉัน ฉันยอมให้เธออยู่ที่นี่ได้ แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะให้เธอมายุ่มย่ามกับฉันได้นะ”
“ขะ ขอโทษค่ะ ดิฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
“….” ดารินถอนหายใจออกมาอย่า
