“พี่โจชัว เอาเลขบัญชีพี่มาสักทีสิคะ ลินถามรอบที่ร้อยได้แล้วนะ” เสียงหวานที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับมองหน้าถามร่างสูงที่กำลังขับรถอยู่ด้วยแววตาเอาเรื่องไปกับความหน้ามึนของอีกคน ที่เธอพยายามจะโอนเงินคืนค่าของให้กับเขา แต่อีกคนกลับเอาแต่เงียบเมินเฉยต่อสิ่งที่เธอต้องการ
“พี่โจชัว…”
“ยังไม่ถึง” อยู่ ๆ ริมฝีปากหนาก็ขยับตอบกลับมา ทำเอาลลินที่ได้ยินชะงักหันมองใบหน้าหล่อเหลาสีหน้าไม่เข้าใจ โจชัวที่เห็นแบบนั้นจึงพูดต่อ
“ยังไม่ถึงร้อยรอบ”
“พี่!” ทันทีที่เห็นท่าทีเบิกตากว้างเอาเรื่องของคนด้านข้าง รองประธานหนุ่มก็ต้องลอบยิ้มออกมาอย่างรู้สึกชอบใจบอกไม่ถูก สีหน้าท่าทีแบบนี้ที่เขาอยากจะเห็น มากกว่าท่าทีที่ดูโกรธเคืองจริงจังตั้งใจเฉยชาหมางเมินใส่กัน
“ยิ้มอะไรคะ ลินบอกให้เอาเลขบัญชีพี่มา”
“จำไม่ได้”
“พี่โจชัว”
“ก็จำไม่ได้จริง ๆ” คนตัวสูงตอบกลับอย่างหน้ามึนเช่นเคย ลลินที่นึกรู้ถึงการยังไงก็ไม่ยอมรั
