“กลับกันดี ๆ นะคะ” เสียงกนกวรรณเอ่ยบอกกับลลินและโจชัวขณะที่ยืนส่งทั้งสองเดินทางกลับ ซึ่งโจชัวก็พยักหน้ารับรู้ด้วยสีหน้าเรียบนิ่งตามประสาก่อนจะสาวเท้าเดินตรงไปนั่งยังที่นั่งคนขับตามปกติ ผิดกับลลินที่ส่งยิ้มหวานโบกมือลาให้กับผู้ดูแลตรงหน้าพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งลงภายในรถคันหรู โดยทันทีที่หลงเหลือกันเพียงสองคนด้านใน ความเงียบงันก็เข้ามาปกคลุมภายในรถทันที ทั้งสองต่างฝ่ายต่างเงียบไม่พูดคุยอะไรกัน กระทั่งรถของโจชัวถูกขับเข้าไปด้านในตึกคอนโดใจกลางเมือง “พี่เข้ามาในนี้ทำไมคะ ทำไมไม่จอดแค่ด้านหน้าเหมือนตอนมา” ลลินอดไม่ได้ที่จะหันถามคนด้านข้างโทนเสียงสงสัยพลางเอาแต่จ้องมองยังใบหน้าหล่อเหลา “ฉันปวดท้อง” “คะ?” “ขอขึ้นไปเข้าห้องน้ำหน่อย” “ไม่ค่ะ” เจ้าของใบหน้าเรียวใสสวนกลับทันควันอย่างไม่คิดยอม ส่งผลให้คนที่นั่งอยู่ด้านคนขับมองหน้าคนตัวเล็กนิ่ง “ฉันปวดท้อง” “แล้วยังไงคะ” “เธอจะให้ฉันทนจนถึง