เอี๊ยด!
ใช้เวลาไม่นานรถสปอร์ตคันแพงของรองประธานหนุ่มก็ถูกขับเข้าไปจอดยังบริเวณลานกว้างแห่งหนึ่ง ลลินที่รับรู้ได้ถึงการมาถึงตามโลเคชันที่เจ้าของที่เป็นคนนัดเธอมาก็ไม่รอช้าที่จะเดินลงจากรถแพงไปเพื่อกดโทรหาเจ้าของที่ โดยผ่านไปไม่กี่นาที ก็มีร่างสูงแต่งตัวดูดีของชายคนหนึ่งเดินเข้ามา
“สวัสดีครับ คุณลลินหรือเปล่าครับ” ชายหน้าตาดีเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ยืนอยู่
“ใช่ค่ะ ลลินเองค่ะ เอ่อ…คุณคอปเตอร์ใช่ไหมคะ” เจ้าของใบหน้าเรียวใสถาม
“ครับ ผมเอง” ซึ่งหลังจากได้ยินคำตอบกลับไขข้อสงสัย ทั้งสองก็ต่างยกยิ้มให้กันตามประสา โดยมีสายตาของคอปเตอร์ที่ลอบมองยังร่างบางตรงหน้าอย่างไม่คิดว่าคนที่ติดต่อจะมาขอดูทำเลเช่าที่ของเขาจะมีท่าทีอัธยาศัยดี และมีใบหน้าที่สดใสยิ้มแย้มชวนมองได้ถึงขนาดนี้ ทว่าขณะที่คอปเตอร์กำลังเผลอลอบมองลลินด้วยความรู้สึกสนใจอยู่ภายในนั้น เขาก็ต้องรับรู้ได้ถึงสายตาบางอย่างของใครอีกคนที่เหมือนยืน
