โดยที่ลลินก็นั่งนิ่งไปอย่างตัดสินใจ ทว่าขณะที่นั่งอยู่ ดวงตากลมโตก็เหลือบไปเห็นสายฟ้าที่ผ่าลงมาเป็นเส้น ๆ อยู่ไม่ไกล ทำเอาหญิงสาวรู้สึกตื่นกลัวแม้ไม่ได้ยินเสียงพลางจำต้องสาวเท้าเดินตามคนตัวสูงไปด้วยความรวดเร็ว ใช้เวลาไม่นาน ทั้งสองก็เดินเข้าไปภายในเพนต์เฮาส์หรูโทนสีเทาดำที่ค่อนข้างเก็บเสียงรบกวนจากภายนอกได้เป็นอย่างดี แต่ก็ยังสามารถเห็นสายฟ้าได้ชัดเจน โจชัวที่เห็นจึงไม่รอช้าที่หยิบรีโมตขึ้นมากดปิดม่านทุกอย่างเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กสามารถมองเห็นได้
โดยการกระทำที่ดูรีบร้อนเต็มไปด้วยความใส่ใจของอีกคน ทำเอาร่างบางที่ยืนอยู่ชะงักไปอยู่ไม่น้อย ก่อนจะได้สติหันหน้าหนีไปอีกทางเพื่อเรียกความนิ่งเฉยของตัวเองให้กลับมา
“หิวหรือเปล่า” เสียงคนที่ยืนอยู่ถามขึ้น แน่นอนว่าลลินที่พยายามจะไม่สนใจอะไรอีกคนที่ยืนอยู่ก็ไม่รีรอที่จะเอ่ยปฏิเสธ แต่ยังไม่ทันที่เรียวปากบางอมชมพูจะพูด เสียงท้องร้องของคนตัวเล็กก็ดังออก
