หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป…
‘ผมคิดว่า คุณปนัดดาควรเข้ารับการผ่าตัดเพื่อเปลี่ยนลิ้นหัวใจแล้วครับ ก่อนที่อาการจะแย่ลงไปกว่านี้’ เสียงแพทย์ประจำบ้านเอ่ยบอกยังคงวนอยู่ในหัวของโจชัวไม่หยุด พร้อมกับดวงตาคมกริบที่เหลือบมองยังแม่ตัวเองที่กำลังยืนตั้งใจทำอาหารให้เขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มมีความสุข
“มาแล้ว ต้มยำกุ้งที่ลูกชายแม่ชอบ”
“ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องทำเอง”
“ไม่ได้สิ แม่อยากทำให้ นาน ๆ ทีลูกชายจะกลับมาหาแบบนี้” หญิงวัยกลางคนยกยิ้มตอบกลับพลางนั่งลงยังที่นั่งประจำของตัวเองพลางจ้องมองลูกชายที่กำลังลงมือทานอาหารฝีมือเธอด้วยความรู้สึกดีใจปนอดแปลกใจไม่ได้
“ว่าแต่ ลมอะไรหอบลูกชายแม่มาได้ล่ะเนี่ย ปกติมาแค่เดือนละครั้งเองได้มั้ง” ปนัดดายิ้มถาม ซึ่งคนตัวสูงที่นั่งอยู่ก็ชะงักหันมองยังใบหน้าเรียวสวยของคนเป็นแม่
“มีอะไรหรือเปล่า…”
“ทำไมแม่ไม่ยอมผ่าตัดครับ” คำถามจากชายหนุ่ม ทำเอาภรรยาของนักธุรกิจดังชะงักนิ่ง ใบหน้า
