พรึบ เสียงจานสปาเกตตีสีสันน่าทานถูกวางลงยังบริเวณตรงหน้าร่างเล็กที่ถูกรุ่นพี่หนุ่มลากให้มานั่งรอที่เคาน์เตอร์ครัว ดวงตากลมโตปรายตามองยังอาหารน่าทานที่อยู่ตรงหน้าเพียงเล็กน้อย ก่อนจะกลั้นใจเมินหน้าหนีไปอีกทาง “ทำไมไม่กิน” โจชัวมองหน้าถามคนที่นั่งอยู่ “ลินไม่หิ…” ทว่ายังไม่ทันที่เรียวปากสีหวานจะเอ่ยจบ จ๊อก ~ เสียงท้องไม่รักดีของเธอก็ดังขึ้นมาอย่างได้จังหวะพอดิบพอดี ทำเอาลูกสาวนักการเมืองคนดังรู้สึกอยากเอาหน้ามุดลงใต้เก้าอี้เป็นอย่างมาก แต่ก็ต้องพยายามทำท่าเป็นปกติ โดยมีคนตัวสูงที่ยืนอยู่ในชุดกันเปื้อนจ้องมองท่าทางเหล่านั้นด้วยความเอ็นดูทว่าก็พยายามแสดงท่าทีเรียบนิ่งออกมาเช่นกัน “อย่าฝืน หิวก็กิน” ริมฝีปากหนาเอ่ยบอกเสียงนิ่งแววตารู้ทัน ลลินที่ได้ยินแบบนั้นจึงรู้สึกเก้ออยู่ไม่น้อยและไม่รอช้าที่เงยหน้าไปหมายจะตอบปฏิเสธ “ไม่ค่ะ ลินไม่…อ๊ะ!” ไม่รอให้ร่างเล็กได้แสดงการต่อต้าน คนตัวสูงก็จัดก