ตกดึก
“พี่จะนอนที่ไหนคะ” เสียงคนตัวเล็กมองหน้าถามเจ้าของเพนต์เฮาส์ขึ้นโทนเสียงจริงจังขณะที่เริ่มง่วงอยากเข้านอน ร่างสูงที่นั่งอ่านเอกสารสำคัญสำหรับการนัดพูดคุยเรื่องโพรเจกต์ใหญ่ในวันพรุ่งนี้จึงชะงักหันมองยังร่างบางที่เอาแต่จ้องมองหน้าถามเขาอยู่อย่างนั้น
“เธอนอนในห้องฉันไป เดี๋ยวฉันไปนอนอีกห้อง” ทายาทคนรองตระกูลดังบอก ซึ่งลลินที่ได้ยินแบบนั้นก็เดินสะพายกระเป๋าสุดหวงเข้าไปภายในห้องนอนหรูในทันทีโดยไม่พูดคุยอะไรต่อ ซึ่งคนที่นั่งอยู่ก็ปรายตามองตามแผ่นหลังบางไปนิ่ง ก่อนจำต้องหันกลับมาสนใจเอกสารที่อยู่ในมือต่อ เนื่องจากวันนี้เขาทำการเลื่อนพูดคุยโพรเจกต์ใหญ่เพื่อที่จะใช้เวลาอยู่กับคนตัวเล็ก ทำให้เขาจะต้องอ่านข้อมูลต่าง ๆ ในการพูดคุยเรื่องสำคัญในวันพรุ่งนี้ให้ได้มากที่สุด กระทั่งเวลาล่วงเลยไปเกือบสามชั่วโมง ในที่สุดคนตัวสูงก็เข้าใจทุกอย่างพร้อมกับสรุปข้อมูลในเอกสารไว้ในหัวของตัวเองพลางลอบมองไปยัง
