หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…
“เดี๋ยวช่วงเย็นมีประชุมเรื่องโครงการอนุมัติงบของบริษัท MRK นะครับ” เสียงการินเอ่ยรายงานเจ้านายตัวเองที่นั่งอ่านเอกสารอยู่ขึ้น ซึ่งโจชัวที่ได้ยินก็นิ่งรับรู้ ก่อนไม่วายที่จะหันถาม
“วันนี้ไปไหน”
“ครับ?”
“ลลินดา”
“อ๋อ…” ชายที่รับรู้ถึงหมายความของคนเป็นเจ้านายรีบบอก
“…เหมือนว่ากำลังจะหาทำเลอะไรสักอย่างนะครับ เห็นว่าไปหาดูทำเลร้านอาหารกับเพื่อน” ไม่พูดเปล่า การินไม่รอช้าที่จะจัดการหยิบแฟ้มเอกสารรายละเอียดเกี่ยวกับความเคลื่อนไหวของลูกสาวนักการเมืองคนดังมาได้ยื่นให้กับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ แน่นอนว่าโจชัวเลือกที่จะผละความสนใจจากทุกสิ่งหยิบรูปถ่ายของคนตัวเล็กที่เขาให้คนคอยตามดูอยู่ห่าง ๆ เข้ามามองดูด้วยความรู้สึกคิดถึงอยู่ไม่น้อย เพราะหลังจากที่แยกกันในวันนั้น เขาก็ไม่ได้พบเจอกับลลินอีกเลย เพราะนอกจากงานของหน้าที่รองประธานบริษัทใหญ่ที่ทำเอาคนตัวสูงแทบไม่มีเวลาขยับตัวไปไหน
