เอี๊ยด!
เสียงรถคันหรูของโจชัวถูกขับเข้าไปจอดยังบริเวณโรงจอดรถภายในบ้านหลังใหญ่ที่เขาจำต้องกลับไปเมื่อวานอีกครั้ง โดยขณะที่กำลังจะเดินลงจากรถ ดวงตาคมก็ต้องเหลือบลงไปจ้องมองกระเป๋าไหมพรมถักที่คนตัวเล็กได้หลงลืมไว้ที่ห้องเขาในตอนที่พยายามหนีกลับจากเช้าเมื่อวานด้วยสีหน้าเรียบนิ่งพร้อมกับไม่วายที่จะค่อย ๆ เคลื่อนมือหนาลงไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่เข้ามาสัมผัสด้วยความรู้สึกคิดถึงเจ้าของกระเป๋ายิ่งกว่าอะไร และอยากที่จะเอ่ยทุกความรู้สึกที่มีให้คนตัวเล็กได้รับรู้
“ขอโทษ…มันเป็นเพราะฉันรู้สึกกับเธอมากเกินไป” ริมฝีปากหนาพึมพำอย่างอ่อนไหวไปกับทุกสิ่ง ทั้งที่ปกติแล้ว เขาไม่เคยที่จะเป็นแบบนี้มาก่อน ก่อนที่คนตัวสูงจะได้สติค่อย ๆ นำกระเป๋าไหมพรมถักกลับไปวางไว้ภายในรถอย่างเดิมพร้อมกับเดินตรงจากรถคันหรูของตัวเองเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่กับเจสันและปนัดดา โดยทันทีที่สามพ่อแม่ลูกเดินเข้าไป ก็ต้องพบกับพิเชษฐ์และยุว
