ตอนที่ 60
กุลาร้องให้
ลมหนาวที่พัดมาจากท้องทุ่งกว้างกระทบกับผิวเนื้ออ่อนจนร่างบางไหวระริก กลิ่นควันฟืนจากกองไฟที่สุมอยู่ข้างๆ โชยเข้าแตะจมูกจนเปลือกตาคู่สวยของ ธารทิพย์ สั่นระริกและปรือตามขึ้นมองรอบข้างช้าๆอย่างฉงน และตระหนักได้ว่าตัวเองนอนอยู่บนเสื่อที่ปูยังพื้นดินที่แตกระแหง ห่างออกไปมีชายสองสามคนนั่งล้อมรอบกองไฟคล้ายกำลังหุงหาอาหารและสูบยามวนใหญ่อยู่จนควันโขมง
ที่นี่ที่ไหน? เธอถามตัวเองเมื่อได้สติ...
“พระยาหว่องส่งสารมาให้เรานำตัวนางไปยังเมืองปากห้วยหลวง (จังหวัดหนองคายในปัจจุบัน)ได้เลย ตอนนี้ผยู่ข่ายรอพวกรเราอยู่ที่นั่น”
เสียงที่คุ้นหูนั่นแม้จะมองจากด้านหลัง ธารทิพย์ก็จำได้ว่าคือเสียงของนายฮ้อยบิ่น เธอพยายามจะผลิกตัวจึงรู้ว่าตัวเองถูกมัดมือไว้แน่น นั่นทำให้หญิงสาวค่อยๆพยุงกายลุกขึ้น
สติที่ระลึกได้ครั้งสุดท้ายคือเธอเดินตามชบาเพื่อเก็บกระด้งปลาตากแดด และเจอนายฮ้อยบิ่นก่อนที่เธอจะหม
