ตอนที่ 32
ปะทะด้วยวิชา!
“จะยอมดีๆรึไม่! ...รึว่าจะปล่อยให้ไฟป่าโหมไหม้และให้ควายทั้งหมดกลายเป็นเนื้อย่างที่นี่!!”
กิ๊ก!! แกร๊ก
เสียงขยับปืนสองครั้ง เพื่อเป็นสัญญานว่าพวกมันเอาจริง นั่นทำให้เหล่าผู้ช่วยและคนงานต่างมองหน้ากันอย่างตระหนก แม้ทุกคนนั้นจะมีวิชาการต่อสู้กันพอควร แต่การโดนล้อมด้วยปืนลูกโม่มากมายเช่นนี้ย่อมสร้างความหวั่นเกรงพอควร
นายฮ้อยเพลิงหรี่ตาลงเล็กน้อย มือลูบคลำตะกรุดที่ห้อยคอและจ้องเขม็งมองอีกฝ่ายกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน “กูให้มึงเลือก! ว่าจะเอาควายสิบสามตัวแล้วพาสมุนของพวกมึงกลับไปดีๆ”
“รึว่า...จะกลับแบบบางตายโดยไม่ได้ควายสักตัว”
สิ้นเสียงของประมุขทัพควาย เหล่าชุมเสือก็หัวเราะร่วนด้วยความขำขัน
“ฮ่าๆๆ นายฮ้อย! ชั่งไม่ดูสารรูปของทัพเลยตอนนี้ ว่าหมดหนทางจะหนีไปไหนได้ ด้านหลังนะลำน้ำมูลที่กำลังไหลเชี่ยว ด้านข้างคือกองไฟ...และตรงหน้านี้คือลูกปืน”
เสือไพร หัวเราะดังลั่น
