ตอนที่ 40
เมืองเทวะลับแล
“หากไม่อยากให้ข้าเอากับคนอื่น ก็เอาให้ข้าอิ่มเลยซิ!”
คำบอกนั้นทำให้หน้าเธอผ่าวร้อนยิ่งกว่าเดิม จนต้องก้มหน้าลงต่ำด้วยความเขินอาย
“ก็ทำไมจะต้องมีด้วยเล่า อีกแค่สองวันเท่านั้นเอง”
เสียงของเธอตัดพ้อน้อยใจ นั่นทำให้มุมปากหยักยกยิ้มเล็กน้อย มองหญิงสาวในอ้อมแขนอย่างเอ็นดู ก่อนจะกดริมผีปากจูบยังหน้าผากมนอย่างหนักหน่วง
“ไม่มีดอก คอยอยู่ใกล้ๆข้าละกันอย่าห่างไปไหน”
น้ำเสียงของชายหนุ่มอ่อนโยนลง นั่นทำให้เธอรู้สึกดีอย่างประหลาด และเมื่อวงแขนแกร่งคลายออกเธอก็รีบผละร่างออกห่าง และยืนไปชิดยังขอบเพิงทันที
“งั้นฉันไปนอนก่อนนะ”
ธารทิพย์รีบเอ่ยตัดบท ด้วยเกรงว่าหากขืนยืนอยู่ในเพิงเขาต่อไป เธออาจจะหักห้ามใจตัวเองไม่ได้แน่นอน
“อืม”
ประมุขทัพควายพยักหน้า ปล่อยให้ร่างบางนั้นหันหลังเดินออกไปจากเพิงก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเล็กน้อย แม้จะอยากให้เธอเคียงข้างกายเพียงใดแต่จำต้องยอมอย่า
