ตอนที่ 44 หึงข้ารึไง? “ขอบคุณแม่หญิงน้ำมูลมาก ที่กล้าหาญเข้าไปในเมืองและดึงสติพวกข้าไว้” พรานสิงห์ และเหล่าชายทุกคนของทัพต่างโค้งตัวคำนับกับ ธารทิพย์ ด้วยท่าทางนอบน้อม แสดงออกถึงการยกย่องและความซาบซิ้งใจอย่างสุดซึ้ง นั่นทำให้หญิงสาวต้องย่อเข่าลงนั่งเสมอพื้นให้เท่ากับทุกคน “อย่ากระนั้นเลย ข้าเองก็ต้องขอบคุณพวกท่านเช่นกันที่สามารถดึงจิตตัวเองกลับมาได้จนเมืองเทวะล่าถอยไปเอง โดยไม่มีผู้ใดต้องเสียเลือดเสียเนื้อเลย” หญิงลำน้ำมูลเอ่ยบอก พร้อมรอยยิ้มที่อ่อนโยน ทุกคนต่างมองหน้าสวยผุดผาดนั้นด้วยความชื่นชม สมแล้วที่เป็นหญิงพยากรณ์ผู้กล้าตามหลักหินศิลา ไม่เพียงเฉลียวฉลาดเท่านั้น แต่มีความอ่อนหวานและจิตใจดี “ไม่เสียเลือดเสียเนื้อ แต่ดูท่าพวกท่านคงจะเสียน้ำไปเยอะกระมัง” ควานทอกเป็นฝ่ายเอ่ยแซวขึ้น เมื่อเห็นประทีปและกุลาหลายคนรวมทั้งไอ้บากกับไอ้เข่ง ที่ยังใส่ผ้าผ่อนไม่เรียบร้อย และแม้กระทั่งนายฮ้