น้ำฟ้าที่นั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยหลังจากที่ทุกคนกลับกันไปหมดแล้ว อดัมที่นอนอยู่ตามคำสั่งหมอที่ยังไม่ให้เขาขยับมาก ถึงแม้เขาจะฟื้นเร็วแต่แผลก็ที่พึ่งผ่านการผ่าตัดมาได้ยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง และฤทธิ์ยาแก้ปวดก็หมดไปนาน แต่อดัมก็บอกหมอว่า ‘ทนได้’ เพราะเขายังไม่อยากหลับไปอีกในตอนนี้ เขาพึ่งรู้สึกตัวมาได้ไม่นานเขาอยากนอนมองหน้าน้ำฟ้าไปอีกสักพัก
“พี่บลูควรพักผ่อนนะคะ” น้ำฟ้าย้ำอีกครั้งหลังจากก่อนหน้านี้ก็ย้ำบอกไปหลายๆครั้งแล้ว
“นาวาก็รู้ว่าไม่มีใครสั่งพี่ได้”
“ถามจริง!...คิดจริง!...ว่าที่นาวาพูดเป็นคำสั่งเหรอ”
“ถ้าไม่เกรงใจหมอว่าต้องเย็บแผลใหม่...จะจับกดให้ครางทั้งคืนเลย...”
“คนบ้า!...หื่นได้ตลอดเลยนะ” อดัมยิ้มให้กับคนตรงหน้า เพราะตอนนี้เธอจะรู้มั้ยนะว่าเธอได้กลายมาเป็นจ้าวชีวิตเขาไปเสียแล้วจริงๆตามคำ ของมิกิ ทำให้อดัมคิดถึง....
“…สุดท้ายมิกิก็มีบุญพอที่จะได้เห็น จ้าวชีวิตมาเฟียอย่าง
