“แต่ตอนนี้เขาก็รักคุณแล้ว” น้ำฟ้ายืนยัน
“ไม่จริงเลยค่ะ!...อะไร?...ทำไม?...คุณถึงคิดอย่างงั้น...ถ้าเป็นเรื่องที่นิวเจอร์ซี่นั้นไม่ใช่เลย...เขาก็แค่เอาฉันเป็นเครื่องมือในการประชดคุณก็เท่านั้น...เราทุกคนดูออกแม้แต่อเล็กเซียร์”
“ไม่ใช่!คะ...เอ่อ!...เขารักคุณเพราะวันที่พวกเราถูกลอบยิง...เขา...เขาเลือกที่จะพาคุณหนีไปกับเขา” มิกิถึงกับเม้มปากแน่นกับเหตุการณ์วันนั้น
“ถ้าฉันจะบอกคุณว่า...วันนั้นเขาก็ใช้ฉันเป็นเครื่องมืออีกเหมือนกัน...คุณจะเชื่อฉันมั้ย...” น้ำฟ้าขมวดคิ้วไม่เข้าใจมองหน้ามิกิทันที....
“ไป!...มิกิ” อดัมดึงแขนให้มิกิวิ่งไปตามทิศทางที่อดัมต้องการ
“อดัม!...คุณจะบ้าเหรอเราจะวิ่งไปหาพวกมันทำไม” มิกิที่วิ่งตามแรงลาก แต่คำถามของมิกิยังไม่ได้รับคำตอบ เมื่อพวกที่ไล่ตามมาเห็นพวกเขาแล้ว อดัมก็เปลี่ยนทิศไปอีกทางตรงกันข้ามที่น้ำฟ้าซ่อนตัวอยู่
“วิ่งไปเร็ว!...อย่าหยุด” อดัมที่ผลักให้มิกิวิ่งข้า
