“จริงของคุณ!...เขาทำร้ายจิตใจน้ำ!...เขาไม่คู่ควรอย่างที่คุณบอก” น้ำฟ้าที่ทำท่าครุ่นคิดสักพัก และเธอก็คล้อยตามที่อังเดรบอก
“ลองทบทวนดูสิ!...เธอจะได้ใช้ชีวิตของเธอต่อไป...และอาจจะมีความสุขมากกว่าที่อยู่กับมันก็ได้” อังเดรย้ำบอก
“ค่ะ!...น้ำขอไปกล่าวลาเขาเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย...เพราะระหว่างน้ำกับเขาเราสองคนก็มีช่วงเวลาและความทรงจำดีๆเช่นกัน...นะคะ” น้ำฟ้าหันไปขอร้องอังเดร
“คุณอังเดร...ผมว่าอย่าไปสนใจเลยดีกว่าผมอยากจะฆ่ามันตอนนี้เลย” ราฟาเอลที่ยืนฟังอยู่นาน เริ่มจะทนต่อไปไม่ไหว และตัวเขาเองก็ดูออกว่าอังเดรสนใจในตัวผู้หญิงคนนี้
“ราฟาเอลเงียบไปก่อน...คนอย่างฉันไม่ผิดคำพูดแน่นอน...แกได้สนุกกับมันแน่” อังเดรหันไปพูดกับราฟาเอลก่อนที่จะปล่อยมือจากน้ำฟ้า เป็นการอนุญาตให้เธอไปหาอดัมได้ เมื่อน้ำฟ้าเดินเข้าไปใกล้ชายสองคนที่ยืนกันอดัมไว้ก็หลบไป
“เพี๊ยะ!” สิ่งที่ไม่มีคาดคิดคือน้ำฟ้าตบหน้าอดัมทันที
