บทที่2 น้ำใบบัวบกแก้ช้ำใน
1761 คำ
อคิราห์อุ้มรับร่างเล็กในชุดราตรีสีขาว จมูกแตะกลิ่นกายหอมสะอาดเหมือนดอกแก้วทำให้หอมชื่นใจแปลกประหลาด แก้วหอมตั้งสติขึ้นมาได้รีบผลักตัวเองออกจากร่างสูงใหญ่ทันที เหตุการณ์เมื่อสักครู่เป็นเพียงอุบัติเหตุที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้นต่อหน้าผู้ชายคนนี้
‘น้องแก้ว! น้องแก้วเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ขอพี่ดูหน่อยได้มั้ยครับ’
อคิราห์แสดงความเป็นห่วงใยต่อหญิงสาวผู้เป็นรักครั้งแรกพบ แต่กลับถูกหญิงสาวปฏิเสธ
‘ฉันไม่ได้เจ็บอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง’
แก้วหอมตอบเสียงเรียบไม่ใส่ใจ เธอไม่ต้องการความห่วงใยจากลูกชายเพื่อนพ่อที่แสนอึดอัดใจ
‘น้องแก้ว!’
‘พี่แดน’
รอยยิ้มหวานจากแก้วหอมส่งไปทางแฟนหนุ่มที่ส่งข้อความให้มารับหน้างานเลี้ยง ดนิภัคเห็นว่าแฟนสาวตัวเองอยู่ใกล้ชิดกับชายอื่น ต่อมความหึงหวงเกิดขึ้น
ดนิภัคเห็นว่าชายคนนั้นโอบอุ้มประคองใกล้ชิดแก้วหอมแนบชิดต่อกัน เขารีบแยกสองคนนี้ออกจากกัน อคิราห์เห็นชายคนนั้นเข้าใจว่าเป็นคนรักของเธอก็ถอยห่างออกไปด้วยใจที่เจ็บปวด ตัวจริงของแก้วหอมมาแล้ว
‘น้องแก้ว เขาทำอะไรน้องแก้วหรือเปล่า’
ดนิภัคไม่ไว้วางใจผู้ชายคนตรงหน้า ดูสายตาจากอคิราห์ก็พอเดาออกว่าสนใจคนรักของเขาออกนอกหน้านอกตา
‘เขาไม่ได้ทำอะไรแก้วหรอกค่ะพี่แดน พี่แดนพาแก้วกลับบ้านเถอะค่ะ แก้วอยากกลับไปพักผ่อนแล้ว’
แก้วหอมบอกแฟนหนุ่ม ดนิภัคโอบเอวเล็กของเธอส่งสายตาเชิงบอกประกาศว่าเจ้าของของแก้วหอม ผู้ชายหน้าไหนห้ามมีสิทธิ์มาแตะต้อง ก่อนพาแฟนสาวออกจากหน้างานเลี้ยงเพื่อขึ้นรถยนต์คันหรูออกไป
อคิราห์มองผู้หญิงขึ้นชื่อว่าเป็นรักครั้งแรกของเขาไปกับคนรักของเธอ เขายอมรับใจตัวเองว่าแอบหลงรักคนที่มีเจ้าของแล้ว ไม่ว่าสองปีที่แล้วหรือปัจจุบัน เขาก็รักเธอ เพียงเฝ้ามองเธออยู่ไกลๆ
ไม่ว่ายังไงเขาก็ตัดใจจากรักครั้งแรกของเขาไม่ได้!
……
แก้วหอมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงนอนของห้องตัวเองเหมือนเดิม ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น หญิงสาวมึนงงว่าตัวเองกลับบ้านแต่ตอนไหนและกลับมาได้อย่างไร
ก็ในเมื่อคืนเธอจับได้ว่าแฟนตัวเองนอกใจมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนสนิทของเธอ แล้ววิ่งออกมาร้องไห้ท่ามกลางสายฝนตกกระหน่ำ จากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยต่อจากนั้น
“เมื่อคืนฉันกลับมาบ้านได้ยังไงกัน?”
เป็นคำถามสงสัยที่ตอนนี้ยังหาคำตอบไม่ได้ เพียงคิดถึงสิ่งที่สองคนนั้นทำไว้กับเธอ บาดแผลกรีดบาดลึกเป็นแผลกว้างใหญ่ในหัวใจ แก้วหอมยังทำใจไม่ได้ว่าสองคนนั้นทรยศหักหลังความรักของเธอที่มีให้ ดนิภัคทำกับเธอได้ยังไง แค่นึกถึงมัน น้ำตาก็กลับไหลพรากจากดวงตาคู่สวยแสนบอบช้ำทันท่วงที
“ฮึก พี่แดน พี่แดนไม่ได้รักแก้วเลยเหรอ พี่ทำไมถึงนอกใจแก้วได้!”
ก๊อก ก๊อก
“แก้วหอม ลูกเป็นยังไงบ้าง ลูกสาวของแม่”
บัวหอม มารดาเข้ามาในห้องลูกสาวคนสุดท้อง เป็นที่รักของทุกคนในครอบครัวใหญ่ เธอรู้ข่าวจากคนที่เข้ามาส่งลูกสาวว่าร้องไห้ฟูมฟาย เสียใจ เธอเป็นห่วงกลัวลูกสาวมีเรื่องกลุ้มใจบางอย่าง
“คุณแม่ขา ฮึก ฮื่อๆ แก้วไม่ดีตรงไหนคะ ทำไมพี่แดนถึงทำกับแก้วแบบนี้”
ลูกสาวร้องไห้สะอื้นหนัก ปล่อยโฮวิ่งเข้ามากอดซบอกมารดา ดนิภัคเป็นผู้ชายรักครั้งแรกในชีวิตของสาวน้อยแรกรักอย่างเธอ ยิ่งทุ่มเทใจ ทุ่มเทความรักมากเท่าไหร่ หัวใจก็ยิ่งแบกรับความเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น
“แก้ว มีอะไรหรือเปล่า เมื่อคืนลูกทะเลาะกับแดนมาเหรอ”
ใครๆ ในครอบครัวนี้ก็รู้ว่าแก้วหอมเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของที่นี่ พ่อแม่รู้ว่าเธอคบกับผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อดนิภัคหรือแดน และมาริค บิดาไม่กีดกันเธอคบกับเขาคนนี้เพราะเขาเป็นคนดี สุภาพบุรุษ ไม่ล่วงเกินหรือแตะเนื้อต้องตัวเธอ ทำได้เพียงกอดและหอมแก้มตามประสาแฟน
ยอมรับว่าเวลาคบหาดูใจกันยาวนานห้าปี เธอกับแฟนหนุ่มไม่เคยจูบกันเลยสักครั้งจนกว่าจะถึงวันแต่งงานด้วยกัน มารดาปลอบประโลมลูกสาว ทำได้แค่เคลือบแคลงสงสัยว่าแก้วหอมเป็นอะไร
“ฮึก ฮื่อ พี่แดน...เขานอกใจแก้วไปมีคนอื่นค่ะ คนอื่นคนนั้นคือเนตรดาว เพื่อนรักของแก้วเองค่ะคุณแม่”
ยิ่งแก้วหอมพูด ก็ยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดตอกตรึงในใจ เธอไม่อยากเป็นคนโง่หลงกลเชื่อในความรักอีกแล้ว
“ว่ายังไงนะ! แดนนอกใจแก้วหอมเหรอ”
บัวหอมตกใจกับสิ่งเพิ่งรับรู้ ไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายคนนั้นทำตัวแสนดี รักลูกสาวเธอจริงจะกลายเป็นคนแบบนี้ ถ้าหากบิดารู้เรื่องนี้คงไม่ปล่อยดนิภัคเอาไว้แน่
โชคดีที่แก้วหอมไม่หลวมตัวเข้าพิธีแต่งงานกับผู้ชายเจ้าชู้นั้นเสียก่อน...
“ค่ะคุณแม่ แก้วทำอะไรผิด ทำไมพี่แดนถึงไปมีอะไรกับคนอื่นทั้งที่ขอแก้วแต่งงานแล้ว แก้วให้ความรักเขาไม่พอใช่มั้ยคะคุณแม่”
“แก้วไม่ผิด ผิดแต่ผู้ชายคนนั้นต่างหากที่ไม่รู้จักพอ อย่าร้องไห้เลยนะลูก เดี๋ยวไม่สวยนะ”
‘อย่าร้องไห้เลยนะครับ’ คำพูดปลอบใจจากมารดาคุ้นเคยเหมือนคำพูดของใครบางคนที่ได้ยินเมื่อคืนนี้
“เอ่อ เมื่อคืนแก้วกลับมาบ้าน มานอนในห้องของตัวเองได้ยังไงกันล่ะคะ แก้วจำได้ว่าเมื่อคืนแก้วอยู่หน้าคอนโดฯ พี่แดน”
“เมื่อคืนลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อเขามาส่งหนูแก้วหอมนะจ้ะ แม่ไม่รู้ว่าเขารู้จักหนูแก้วของแม่ได้ยังไง ดูจากสายตาและท่าทางอุ้มหนูแก้วขึ้นมาบนห้องนอนของลูก แม่ว่าเขาแอบชอบ สนใจหนูแก้วของแม่แน่นอนเลยจ้ะ เขาหล่อมากเลยหนูแก้ว”
บัวหอมเห็นสามีตัวเองรู้จักสนิทสนมลูกชายเพื่อนตัวเองดี เมื่อคืนเห็นเขาอาสาช้อนอุ้มร่างเล็กเปียกปอนเต็มด้วยน้ำฝนขึ้นไปถึงห้องนอนด้วยตัวเอง สุภาพบุรุษแสนดีมาก
“ลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อริค? คนไหนคะ คุณพ่อมีเพื่อนสนิทหลายคน แก้วจำไม่ได้หรอกค่ะ”
แก้วหอมปาดน้ำตาออก สิ่งที่อดีตคนรักทำไม่เก็บมาไว้ให้ใส่ใจ
“หนูแก้วจำไม่ได้เหรอ หนูแก้วเคยเจอพี่เขาในงานเลี้ยงเมื่อสองปีที่แล้วไงล่ะลูก”
“สองปี! แก้วจำไม่ได้หรอกค่ะ เวลานานเกินไป แก้วไม่จำคนที่แก้วไม่มีค่าให้ใส่ใจหรือสนใจหรอกค่ะ”
“ลูกคนนี้นี่ คุณอิฐหรืออคิราห์ ลูกชายคุณเกียร์หรือเกรียงไกร เพื่อนสนิทของพ่อหนูแก้วหอม เขาเพิ่งกลับมารับหน้าที่ตำแหน่งประธานรับช่วงต่อจากพ่อของเขา หนูแก้วจำคุณอคิราห์ไม่ได้เหรอ”
บัวหอมตอกย้ำความจำของลูกสาว อคิราห์มาช้าเกินไป ไม่อย่างนั้นเธอคงได้ผู้ชายที่มีเสน่ห์เหลือล้น สมบูรณ์แบบทุกอย่างมาเป็นลูกเขยของเธอเสียแล้วละ
“อคิราห์? ผู้ชายคนนั้น เขาแอบสะกดรอยตามแก้วหรือเปล่าคะคุณแม่ ถึงได้เจอแก้วที่นั่น”
แก้วหอมไม่เชื่อว่าเมื่อคืนจะเป็นเหตุบังเอิญ เขาทำให้เธออึดอัดใจตั้งแต่แรกเจอหน้ากัน
“หนูแก้ว ทำไมไปอคติกับคุณอิฐแบบนั้น เขาบังเอิญเจอหนูแก้วอยู่ที่นั่นแล้วอุตส่าห์มีน้ำใจมาส่งหนูแก้วถึงบ้าน ถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจจะทำอะไรหนูแก้วของแม่ก็ได้ หนูแก้วต้องไปขอบคุณคุณอิฐเขานะลูก”
“ค่ะ แต่แก้วจะรู้ได้ยังไงว่าที่ทำงานของเขาอยู่ที่ไหน”
แก้วหอมก็ไม่ใช่คนใจจืดใจดำอะไร อย่างไรเขาก็พาเธอส่งกลับบ้านปลอดภัย เธอเองก็ควรเอาของเล็กๆ น้อยๆ ไปตอบแทนขอบคุณที่เขาช่วยเธอจากเหตุการณ์เรื่องร้ายครั้งนั้น และเธอก็ไม่หวนกลับไปหาอดีตคนรักสุดชั่วอีก เลิกก็คือเลิก!
“เดี๋ยวแม่ไปขอพ่อให้บอกที่อยู่แก่คุณอิฐให้หนูแก้วก็แล้วกัน หนูแก้วหิวหรือยังจ๊ะ แม่จะลงไปเตรียมกับข้าวให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแก้วลงไปกินพร้อมกันก็ได้ แก้วขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะคุณแม่”
“จ้ะ ยังไงแก้วก็เป็นที่รักของพ่อแม่และพวกพี่ๆ ห้าคนของน้องแก้ว ผู้ชายมันไม่รู้จักพอก็ปล่อยไป ผู้ชายดีๆ มีอยู่ตั้งเยอะแยะ”
บัวหอมกดจูบหน้าผากมนของลูกสาวสุดที่รัก ก่อนพาตัวเองเดินออกจากห้อง
“แก้วไม่อยากมีใครอีกแล้วค่ะ แก้วไม่ขอมีความรักอีกต่อไปดีกว่า”
“คุณหนูแก้วค่ะ มีคนเอาน้ำใบบัวบกมาให้คุณหนูค่ะ”
หลังจากร่วมโต๊ะทานอาหารพร้อมกับบิดามารดาเสร็จ ดูท่าบิดามาริคยังไม่รู้ว่าดนิภัคทำลูกสาวต้องเสียใจ แก้วหอมยังไม่ทันกลับขึ้นมาบนห้อง คนรับใช้รีบวิ่งเอาขวดน้ำสีเขียวหยิบยื่นให้ตามคำสั่งของคนที่เข้ามาให้คุณหนูเล็กของบ้านด้วยความเป็นห่วง
“ใคร?”
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะคุณหนูแก้ว”
“ขอบใจมากจ้ะพี่นุ่น”
แก้วหอมส่งยิ้มหวานแก่คนรับใช้ในบ้าน ก่อนเอาขวดน้ำใบบัวบกที่มีกระดาษบางอย่างติดเอาไว้อยู่
‘น้ำใบบัวบกแก้ช้ำใน เผื่อว่าน้องแก้วจะอาการช้ำในใจทุเลาลงได้ น้ำใบบัวบกนี้พี่ทำเองกับมือ หวังว่าน้องแก้วจะไม่เจ็บปวดใจเหมือนอย่างเมื่อคืนนี้นะครับ จากพี่อิฐ คนที่หวังดีสำหรับน้องแก้วคนนี้’
“เป็นคนนอก แต่มาทำดีด้วย แต่ก็ขอบคุณนะคุณอิฐ”
ความหวังดีจากคนนอกสายตาก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น ไม่ร้อนรุ่ม ไม่เจ็บปวดภายในใจอีกต่อไป ไม่เหมือนแฟนเก่าที่ทำร้ายหัวใจเธออย่างไม่น่าให้อภัย
- ผู้เขียน
