พี่สามีอย่ารังแกข้า

จัดหนัก

เรือนไม้หลังเล็กสภาพเรียกว่าซ่อมซ่อ สาวใช้สองคนขยับกายให้ห่างจากเรือนนายท่านและนายหญิง พวกเขากำลังมีกิจกรรมสวาทกันอย่างโจ๋งครึ่ม เสียงครางกระสันรักดังเล็ดลอดออกมาภายนอก ไม่ให้หน้าแดงอย่างไรไหว เล่นรักกันกลางวันแสก ๆมาสองชั่วยามยังไม่ยอมหยุด

"อ๊า ซี้ด แรง ๆ ผัวข้า อ๊า เสียวยิ่ง หย่งเทียนกระแทกแรง ๆ" ร่างเล็กแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ตาจ้องมองท่อนเอ็นขนาดใหญ่จ้วงกระแทกเต็มแรง

ชายหนุ่มร่างชื้นเหงื่อโยกเอวใส่ร่องสวาทบวมเป่งอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาทำรักให้นางจนน้ำกามท่วมรูแต่เมียสาวคนงามยังไม่หายอยาก

"เป้ยฉี เจ้าช่างร้อนร่านยิ่งนัก"

"อ๊า หย่งเทียนแรงอีก" สตรีใต้ร่างครวญครางรู้สึกกระสันเสียวไม่น้อยแต่แรงกระทั้นยังไม่ถึงใจนาง

"แรงกว่านี้ก็ไม่มีแรงเดินแล้ว" สามีได้แต่โอดครวญ เขาทำรักให้นางวันละหลายรอบแต่เหมือนนางไม่เคยอิ่มกามเสียที

สตรีร่านร้อนก็ดีอยู่หรอก แต่หย่งเทียนไม่ได้ออกไปตรวจกิจการสามสี่วันแล้วเพราะมัวแต่ปรนเปรอเมียรักบนเตียง

"เร็วอีก ข้าจะเสร็จ" เหงื่อผุดบนใบหน้าหวานล้ำ

"อาาห์ เร่งสุดแล้ว" สามีเร่งกระแทกท่อนลำใส่เต็มแรง ยิ่งแรงนางยิ่งชอบ สตรีเช่นนางเหตุใดจึงร่านรักยิ่งกว่านางคณิกายามอยู่บนเตียง

ร่องนุ่มเริ่มตอดรัดถี่ ๆ รับแรงกระแทกโถมถั่งจากท่อนเนื้อขนาดใหญ่กลางกายสามี

"อาห์ ข้าจะแตก เมียรัก ข้าจะแตกแล้ว" หย่งเทียนกระแทกอัดอย่างเต็มแรง อยากสนองกามกิจให้เมียรักอย่างถึงใจ

อีกสามสี่วันเขาต้องออกไปตรวจสาขาต่างเมือง การค้าสกุลหย่งอยู่ในช่วงถดถอย ขาดทุนอย่างต่อเนื่องมานานหลายเดือน เขากับภรรยากำลังจะตกอับ

ลำเนื้อกระแทกรัว โถมถั่งใส่รูน้อยจนบวมเป่ง แรงกระแทกเสียดสีรูแดงแจ๋จนย่นยู่ เป้ยฉีถูกสามีกระแทกจนหัวสั่นหัวคลอนแต่ยังไม่สาแก่ใจ นางกระดกก้นขึ้น โหย่งกายเล็กน้อยตอกสะโพกสวนท่อนเอ็นที่กำลังกระทั้นเข้าสุดโคน

"อ๊ะ อ๊าาา เสียวยิ่ง"

ร่างนางสั่นสะท้าน เกร็งขาอ่อนบีบเข้าหากัน น้ำใคร่สีใสแตกพรวดไปบนลอนหน้าท้องสามี จังหวะเดียวกับน้ำกามร้อนๆ พุ่งสวนเข้ามาภายใน สองร่างเสร็จสมอย่างรุนแรงจนร่างกระตุก

"ร่องเจ้ารัดแน่นยิ่ง ขนาดข้าร่วมหอกับเจ้าทุกวันยังไม่หลวม"

"สามีของข้าก็แรงดียิ่ง ข้ารักท่านเหลือเกิน"

สามีภรรยาอยู่ในท่วงท่าโก้งโค้งน่าอาย หย่งเทียนเกร็งสะโพกปล่อยน้ำรักเข้าลึกที่สุด เขาอยากมีบุตรชายสักคนสองคน ลำเนื้อถอดถอนออกมาอย่างเชื่องช้า ชายหนุ่มก้มลงจูบทั่วสะโพกขาวเนียน ใช้ลิ้นเลียก้นขาวงอนงามไปทั่ว

"หย่งเทียน หยุดนะ หากข้าอยากเอาเจ้าอีก เจ้าจะไม่มีแรงเดิน"

"ฮูหยินข้ารักเจ้ามาก มีบุตรให้ข้าสักคนสองคนเถิด" มือหยาบปาดน้ำกามหยดย้อยทะลักออกจากร่องสวาท ยัดกลับเข้ารูนางอย่างกลัวเสียของ

"อื๊อออ" เป้ยฉีครางเมื่อถูกนิ้วซุกซนยัดแหย่ในรูรักฉ่ำน้ำขุ่นคาว

หย่งเทียนชักมือเข้าออกเบา ๆ มองนางหลับตาพริ้มอย่างเสียวสยิว

"พอแล้วเมียรัก ข้าต้องออกไปตรวจงานสาขา ต้องเตรียมตัวเดินทาง" เขาเอ่ยปราม มือหนาหยุดชักนิ้วเข้าออก ร่างสูงก้มจูบฮูหยินผู้งดงาม สายตาจ้องมองนางอย่างหลงใหล

"เจ้าไม่อยู่คงไม่มีใครมาเล่นผีผ้าห่มกับข้า"

"เดี๋ยวผัวก็กลับแล้ว เมียรักไม่ต้องกังวล ระหว่างข้าไปต่างเมืองห้ามหาผู้ใดมาเล่นผีผ้าห่มกับเจ้าเด็ดขาด"

"เจ้าค่ะ"

เป้ยฉียืนขึ้น ตามเรียวขาด้านในยังเปรอะฉ่ำน้ำกามสวาทของสามีไหลหยดย้อยลงมา นางเดินเปลือยไปที่โต๊ะกลางหยิบถ้วยขนาดกลางบรรจุน้ำสีอำพันขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด

"นั่นมันน้ำอะไร"

"เพียงน้ำผลซิ่งจึเคี่ยว"

หย่งเทียนขมวดคิ้ว คว้าเสื้อคลุมเนื้อบางมาสวม เขาเดินไปที่โต๊ะกลางหยิบถ้วยยาขึ้นมาดม

"น้ำแกงเลี่ยงบุตร" ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่พอใจ

เป้ยฉีทำหน้าเรียบเฉย นางไม่สะทกสะท้านแม้ถูกสามีจับได้ว่านางไม่ยอมมีบุตรให้เขา

"เหตุใดจึงทำเช่นนี้!" หย่งเทียนวางถ้วยลงบนโต๊ะอย่างข่มอารม์

เขาเดินลิ่วไปที่ประตู ใช้เท้าถีบประตูดังพัวะออกไปด้านนอก

สตรีผู้งดงามเย้ายวนยังยืนอยู่ที่เดิม มองตามหลังสามีกรุ่นโกรธจนแทบตัวระเบิด นางยิ้มมุมปากคราหนึ่ง

นางไม่สนใจ ไม่อธิบาย ไม่วิ่งตาม เพราะรู้ดีว่าไม่ว่าเขาจะโกรธนางอย่างไร

สุดท้ายเขาก็ต้องกลับมาตายคาเตียงอยู่ดี