จ้าวเฟยซูก็ยิ้มเยาะหลานชาย ใครจะยอมรับผิดกันแค่พูดลอย ๆ หลักฐานก็ไม่มี
“จวิน จะกล่าวหาอาโดยไร้หลักฐานแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่ยุติธรรมสำหรับอาเลยว่าม่ะ”
น้ำเสียงจ้าวเฟยซูรู้สึกถึงความเป็นต่อ ตอนนี้เธอมีสติขึ้นมาบ้างเมื่อสักครู่เธอหวาดกลัวเสียสติไป
“ผมย่อมมีหลักฐานถึงกล้าพูดขึ้นมา ผมอยากจะบอกท่านอาว่าผมไม่ใช่คนที่จะนำเรื่องนี้มาเปิดเผย เช่นนั้น วันนี้ก็ถือว่าผมไม่ได้ถามอาล่ะกัน”
เอ่ยเสร็จซ่งจวินก็หันกายเมื่อกำลังจะออกพ้นประตู
“หยุดก่อน!!”
ซ่งจวินเหยียดยิ้ม ตีหน้านิ่งหันมามอง ยกคิ้วถาม
“หมายความว่ายังไง แล้วใครจะเป็นคนเปิดเผย”
จ้าวเฟยซูเอ่ยถามเสียงสั่น หรือว่ามีคนอื่นรู้เรื่องนี้อีก
“ลำพังผมคงไม่สามารถสืบถึงคนที่อยู่เบื้องหลังได้ ท่านอาเจิ้นปกปิดทุกอย่างเก็บกวาดจนสะอาด ผมไม่สามารถทำอะไรได้อีก แต่ว่าถ้าเป็นตระกูลจ้าวก็ไม่แน่”
จ้าวเฟยซูหน้าซีด มือสั่น
“ใคร!! นังลูกของมันใช่ไหม ใช่แล้ว!! หล
