“เจ้าอย่าไปแตะต้องตัวนังผู้หญิงนั่น” เสียงของบุรุษอีกผู้เอ่ยขึ้นพร้อมกับอาการขนพองสยองเกล้า
“ทำไมแตะไม่ได้เล่า”
“เจ้ามิเคยได้ยินสตรีที่เป็นกาลกิณีหรือ นั่นสตรีผู้นั้น” ชายอีกคนกล่าว เพราะว่านางนั้นดวงชะตากาลกิณีทำให้อ่านฮุ่ยมีชะตาเช่นนี้ จวนนิ่งอันโหวที่เคยป้องกันแน่นหนากลับทำให้พวกเขาลอบเข้าไปโดยง่ายดายนัก ไม่แปลกใจเลยสักนิดเดียว
“มีด้วยเหรอดวงกาลกิณี” ชายอีกคนไม่อยากเชื่อในคำพูดนี้นัก
“เจ้าจะรู้อะไร ขนาดบิดาส่งมาตามฆ่า กาลกิณีมากไหมล่ะ หากเจ้าอยากตายก็ลองแตะตัวนางดู” บุรุษอีกผู้ไม่กล้าท้าทายกับอำนาจมืดที่มองไม่เห็น เพราะว่าหากเป็นจริงดั่งที่กล่าวกันมา เขานั้นจะล้างซวยได้อย่างไรกัน มิต้องตายตกไปตามกันอย่างงั้นหรือ
“น่าเบื่อชะมัด...อุตส่าห์อยากสนุกสักหน่อย” เมื่อโดนคำเตือนจากสหายเขาก็ตัดใจออกไปด้านนอกแทน มิสู้ไปใช้บริการหอนางโลมยังสะดวกใจกว่า
จิวฮวาใจสั่นระรัวราวกับกลองศึกลั่นกล
