ตอนนี้รับศึกหลายด้าน หลัวอวิ๋นหยางรู้สึกเครียดไปหมด ทั้งลูกทั้งเมียที่กำลังป่วย ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นจะทำอะไรนางบ้าง หากมันแตะแม้แต่ปลายเส้นผมละก็ เขาจะสับมันเป็นหมื่นชิ้น
“อาหยาง...มาเร็วตรงนี้” โหยงเยี่ยนเห็นเศษเสื้อผ้าโดนหนามของต้นไม้เกี่ยวฉีกขาดเป็นริ้ว คาดว่ามันต้องพามาที่นี่เป็นแน่
“จุดพลุส่งสัญญาณไป องครักษ์เงาและคนของข้าจะตามมา” หลัวอวิ๋นหยางเจ็บใจนัก ลอบเข้าจวนของเขาง่ายดายเพียงนี้ หากผู้ใดเป็นหนอนบ่อนไส้ รับรองว่ามันจะต้องชดใช้ทั้งตระกูล
“ระวังด้วย ข้าว่ามันตั้งใจทิ้งหลักฐานให้เราตามเจอ” โหยงเยี่ยนขึ้นชื่อเรื่องหวาดระแวงทุกสิ่ง เขารู้ว่าพวกมันต้องหลอกให้ตามไปแน่ และเมื่อนั้นมันก็จะวางกับดักไว้รอพวกเรา
“กับดักก็ช่าง ข้าไม่สนข้าอยากเจอเมียข้า”
“ไป!” โหยงเยี่ยนเห็นทางขึ้นเป็นบันได น่าจะเป็นอารามร้างกลางป่า จึงเดินขึ้นไป แล้วก็ระวังหน้าหลังให้ดี
“เจ้าเข้าไปดู...ข้าจะระวังด้า
