“พ่อของหยกช่วยชีวิตเฮียเอาไว้ หลังจากวันนั้นเฮียก็ไม่เคยคิดที่จะทิ้งหยก ไม่เคยคิดที่จะทำให้เสียใจ ยอดรักของเฮีย” ประโยคของเขาทำให้เธอร้องไห้หนักขึ้นไปอีก ดอกเหมยเห็นว่าคนทั้งสองปรับความเข้าใจกันดีแล้วก็ยิ้มออก
“เฮียพูดใหม่สิคะ”
“พอแล้ว” เขากระแอมทำเสียงขรึม เหลือบไปมอง ดอกเหมย
“งั้นเหมยออกไปข้างนอกก่อนดีกว่าค่ะ”
“อย่าเพิ่งไป มาคุยกันเรื่องหนอนบ่อนไส้ดีกว่า” สุริยันต์เอ่ยขึ้น
“ตอนเฮียอยู่ที่นี่หยกส่งข่าวให้คุณแดนแล้วนะคะ”
“แดนรู้แผนของเฮียแต่แรก”
“คุณแดนไม่ได้เล่าอะไรให้หยกฟัง”
“เพราะมันคือแผน เล่าไปมากคนมากความ”
“อัญรู้ไหมคะ”
“ไม่รู้ ยายอัญน่ะถึงจะฉลาดเป็นกรดแต่ก็วู่วาม ปล่อยให้ไม่รู้น่ะดีแล้ว”
“แต่น้องอัญฉลาดนะคะ เห็นคุณแดนบอกว่าน้องอัญคิดแผนที่จะช่วยเราหาตัวหนอนบ่อนไส้ด้วย”
“นั่นแหละ ก็อย่าให้รู้จะได้ใช้สมองเยอะๆ” สุริยันต์เคาะศีรษะของตัวเอง ก่อนจะหัวเราะ อัญชัญคือน้อง
