“ค่ะ”
“ยิ่งกว่าเห็น” เธอตาโตลืมไปว่าเขาเห็นแล้ว แก้มสาวแดงเรื่อทันตาเห็น เมื่อโดนต้อน
“ไม่อยากคุยกับเฮียแล้ว” เธอก้มหน้าก้มตารับประทานอาหาร
“ย้ายไปอยู่ในเมืองถาวรเลยไหมเทอมหน้า”
“ทำไมคะ”
“เดินทางไปกลับไร่แล้วเหนื่อยแทน” ระยะทางจากไร่เข้าเมืองค่อนข้างไกล แม้จะไม่ได้ขับรถเองแต่มีคนคอยรับส่งก็ยังเหนื่อยมาก
“เฮียจะย้ายไปอยู่ด้วยเหรอคะ”
“ใช่” พอได้รับคำตอบ คนถามถึงกับยิ้ม
“แล้วอัญชัญล่ะคะ” เธอนึกถึงเด็กหญิงตัวน้อย ใครจะดูแล
“ให้ไอ้แดนดูแลไป ต่อไปก็ต้องแต่งงานกัน”
“ได้ตีกันตาย” เธอพูดก่อนจะหลุดขำ
“พาไปเรียนในเมืองก็ได้ หรือถ้านายแดนรับดูแลก็ปล่อยไป” เขาหาวิธีแก้ปัญหาคนสองคนตีกันตายได้อย่างละมุนละหม่อม
“คุณแดนนี่นะคะจะดูแลน้องอัญ”
“อย่าดูถูกมันนะ มันรักของมัน มองไม่ออกหรือไง”
“มองออกค่ะว่ารัก แต่คุณแดนเป็นผู้ชาย”
“เป็นผู้ชายแล้วยังไง”
“ก็ไม่ละเอียดอ่อนเหมือนผู้หญิง”
“งั้นหันไปดู
