“ไม่พูดหรอกค่ะ พูดแล้วเฮียไม่ฟังหรอก”
“ก็บอกว่าฟังอยู่นี่ไง”
“ก็ไปทำงานแบบนั้นมีผู้หญิงเยอะแยะ” เธอเผลอพูดมันออกมา ก่อนจะกัดปากตัวเองเบาๆ
“พูดเหมือนหึง”
“ไม่! ไม่ใช่เสียหน่อย” คนตอบเผลอหน้าแดง
“ผู้หญิงมักปากแข็ง แต่ใจอ่อน”
“มื้อกลางวันเฮียจะกินอะไรคะ” เธอเปลี่ยนเรื่อง
“สรุปว่าหึงหรือเปล่า”
“หยกถามว่าเฮียจะกินอะไร”
“กินหยก”
“ค่ะ อุ๊ย! ไม่ได้ค่ะ” เธอตอบรับ จะหนีไปทำอาหารกลางวันให้เขา แต่ต้องอุทานรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน
“เฮียแกล้งหยก” เธอทำหน้ามุ้ยใส่เขา
“แกล้งอะไร” เขาถามกลับหน้านิ่ง สุริยันต์ไม่ค่อยรู้ตัวว่าเขานั่งเถียงกับพิมพ์รดาได้โดยไม่เบื่อและไม่รำคาญ ถ้าเป็นคนอื่นคงทะเลาะกันไปแล้ว แต่เขากลับชอบต้อนเธอให้จนมุม ให้เธอเถียงไม่ออก
“ไม่พูดด้วยแล้ว”
“พอเถียงไม่ออกก็คิดหนี”
“ไม่ได้เถียง”
“ปฏิเสธไม่ได้ก็หนี”
“เฮียจะเอายังไง”
“ชอบหนีปัญหา”
“หนีที่ไหนกันคะ”
“ก็ที่นี่ไง ตอนนี้แห
