เมลานีรีบแนะนำ อัญชลียกมือไหว้และมอง สุไลมาน ชายร่างใหญ่ตรงหน้าด้วยแววตาบอกความประหลาดใจ เพราะเพื่อนสนิทแนะนำว่านี่คือ ปาป๊า นั่นหมายความว่าเขาเป็น พ่อ ของเจ้าหล่อนอย่างนั้นซีนะ อัญชลีแปลกใจอย่างมากเพราะเท่าที่ฟังจากที่เมลานีเล่ามา ปาป๊าเป็นชายชาวอาราเบียนวัยเกือบหกสิบ หล่อนก็คิดว่าต้องแก่หงำเหงือก หน้าย่นผมขาว และคงจะไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่แล้วล่ะ แต่ที่ไหนได้ กลายเป็นว่าเขาเป็นชายร่างใหญ่ หน้าตายังดูดี มีริ้วรอยบนใบหน้าก็จริงแต่ยังเห็นเค้าความหล่อและความน่าเกรงขาม แถมยังส่งยิ้มหวานให้หล่อนเสียอีก
“สวัสดี...อัญชลี...หนูอัญเหรอ...เชิญตามสบายเลยนะ”
“สวัสดีค่ะปาป๊า...ปาป๊าพูดไทยชัดจังเลยนะคะ”
“ปาป๊ามาอยู่เมืองไทยหลายปีก็เลยพูดไทยชัด นี่ใครได้ยินก็ตกใจทั้งนั้นล่ะเพราะเขาคิดว่าปาป๊าเป็นแขกขาว”
“แล้วก็ยังดูดีมากเลยนะคะ ยังแข็งแรงมากเลยด้วย”
“ขอบใจนะ...เข้ามานั่งก่อนซี”
สุไลมานเชื้อเชิญเด็ก
